6. 10$
antonio meucci adlı italyanın bugünlərdə adını telefonun icadına yazdırmaq üçün tapa bilmədiyi bir məbləğ. yaxın uşaqlardan borc da götürə bilməyib demək ki. 1874də bu pulu tapa bilmədiyinə görə icadı götürülməyən meucci, 1876da icadının başqası tərəfindən qəbul edildiyini eşidəndə, əsl çertyoju western union labaratoryasına yollayaraq, bellə məhkəmə açdı. bəlkə də o 10$ tapılsaydı, indi telefonu açanda "alo" yerinə başqa bir şey deyirdik. bir az axtardım meuccinin arvadının adı esterre mochidir. 10$ olsaydı indi zəngi götürərkən "emo" kimi bir şeylər deyirdik. nəysə
təsadüfə bax kı, meuccinin göndərdiyi labarotoryada graham bell işləyirmiş. və müəmmalı şəkildə meuccinin modeli yox oldu.
81 yaşında meucci ölərkən, dünya graham belli tanıdı.

istər meucci olsun istərsə də bell özlərinin də xəbəri olmadan gələcəyə dair çox böyük bir addım atmış oldular.
bugünlərdə telefonum mənim üçün zəngdən, internetdən, mahnıdan, pornodan başqa çox böyük bir funksiyanı daşıyır.
telefonum mənim qoruyucumdur. səhv getdiyinizi anladığınız anda istiqamət dəyişərkən, görmək istəmədiyiniz insanları * salam vermək istəmədiyiniz , hadisələri görərkən, metroda qarşı qarşıya oturduğunuz adamla göz gözə gəlməkdən qaçarkən, avtobusda sürücüylə tək səyahət etməyin verdiyi gərginlik anında, taksi sürücüsünün açdığı mənasız söhbətdən qurtularkən, playstationda iki dostunun pes oynayışını izlərkən, trenajorda yanında kələ kimi işdiyən öküzün yanında sıxılarkən lazım olur telefon. menu'da gəzmək olsun, şəkillərə girib çıxmaq olsun, flappy bird * hadi pis fakirler snake oynamaq olsun çox köməyi dəyir. bir də qalaxsinin oxuduğu universitetdə aylar sonra eyni fakültədə oxuyan köhnə sinif yoldaşını tapmasının səbəbi də, başını aşağı salıb telefona girməsidir. və sonda nathaniel baldwinin dünyalılara və telefona etdiyi o gözəl hədiyyə icad, qulaqlıq! o da ayrı hekayədi