5. çox sevirəm tutuquşunu. onunla ilk canlı tanışlıq futbol oynamaqdan tər-su içində gəlib su içmək istərkən qəfəsdə görməyim ilə başladı. heyvanların əksərini sevmək asandır. amma o ana qədər tutuquşuya xüsusi marağım yox idi. bizə gələndə çox balaca idi. adını mən qoydum - koli. başladım bununla oynamağa, boynunun arxasında tük deyilən nəyəsə rast gəlmək mümkünsüz idi. darağı götürüb yavaşca boynunu qaşıyırdım. cəlb edirdi məni. gecə mən özümü yuxuluğa vurmasam yatmırdı. mənimki də ayrı əclaflıqdır. sanki partilər tökülüb qalıb tutuquşu imkan vermir getməyə havasında davranırdım. ulan zatən gecədir, yazıq koli ilə nə işin var ? yıxıl doğurdan yat da. nəysə, vaxt keçdi, bu böyüdü. artıq çox maraqlı şeylər baş verirdi.
telefonumuzun səsini əzbərləmişdi, atam neçə dəfə çaşıb telefonu götürmüşdü o dərəcə.
onu evdə tez-tez açıb bıraxırdım axşamlar. gedirdi onun boynunu körpəliyində daradığım darağı götürüb qoyurdu qabağıma və boynunu əyirdi aşağı, yəni dara boynumu. birgün yemək qabını yerləşdirərkən ayağını əzmişdim. onun axsamağını gördükcə vicdan əzabı çəkirdim. bir gün isə evdə pul yox idi. onun da yeməyi qurtarmışdı. atam evdə yox idi, mama ilə bacı da bunun fərqində idilər. lakin heçkim səsini çıxarda bilmirdi. adətən bu tipdə pis şey baş verəndə kiminsə danışmamağı daha yaxşıdır. çünkü danışıq belə hallarda insanı ağladır, ümidsizliyə aparır. heccür yemək tapmırdım, yazıq tutuquşu isə ac idi. o bizi görürdü ki, evdəyik, lakin yemini vermirik. tutuquşudan utanırdım rəsmən. baxa bilmirdim. axırki yan binadakı qonşudan dən tapdım gətirdim, elə sevinmişdim ki, evdə hələ də pulun olmadığını və evdəkilərin bu barədə susqunluğunu da unutmuşdum. sonra gedib "idman" adını qoyduğum məkanda doyunca ağlamışdım. sonradan atam dişi də gətirdi ona, düz 2 dəfə balaları oldu. sonuncu dəfə balaları ilə birlikdə həmin tutuquşunu elə kolini bizə körpəlikdə verən adama verdik. üstündən azı 6-7 il keçib. bu yaxınlarda evdəkilərə tutuquşu və dələ saxlamaq barəsində ideyamı verdim. evdəkilərlə, xüsusən bacımla yenidən tutuquşu saxlamaq barəsində danışanda ya məndəki həmin utanc hissinin abu-havasından dolayı ya doğurdan da elədirmi bilmirəm, sanki bacımın gözündə də həmin günün qəmginliyini görürəm.
hər necə olursa olsun, hələ nə qədər özəlliyini, əhvalatını yazmadığım bir tutuquşunun sevdası ilə yenidən tutuquşu saxlamağa qərar vermişəm. zərər vermə potensiali çox az olan, mənim kimi dostu az olan biri üçün dost və sevimli varlıq.