1. öz-özümə nə yaxşı ki, kino sənəti var deməyimə səbəb olan filmlərdən biri. olduqca tükürpədici filmdir. xeyr, kimsə kimisə öldürmür, baltalamır, qan yoxdur. amma film vurucudur, öldürücüdür və azadlıq anlayışının dəyərini bir daha bizlərə göstərir. yunan rejissor giorgos lanthimos bu filmi çəkəndə 36 yaşı vardı, və məncə daha bundan sonra film çəkməsə belə, bu film uzun müddət onun adını yaşadacaq.

2009-cu ildə çıxmış filmin adı yunancadan tərcümədə "köpək dişi" (ing. "dogtooth") mənasımdadır. iki psixopat valideyn 3 övladını (bir oğlan və iki qız) evdə təcrid vəziyyətində yaşadır. uşaqların yaşları 18 - 24 aralığındadır. onlar yalnız malikanənin həyətinə düşə bilirlər. uşaqlıqdan beyinlərinə yeridilmiş psixologiya bundan ibarətdir ki, əgər malikanənin həyətindən kənara addım atsalar, dəhşətli hadisələr baş verəcək. onların hətta başqa insanların varlığından da xəbərsizdirlər, bircə qadından başqa. hansı ki, ata oğlunun cinsi ehtiyaclarını təmin etmək üçün evə gətirdiyi bircə o qadından başqa. valideynlər əşyaların, hadisələrin adlarını da uşaqlara tamam fərqli öyrədiblər. məsələn onlar ütüyə ildırım deyirlər, maşına hovuz deyirlər və bunun doğru olduğuna tamamilə əmindirlər. filmdə erotika yox, porno anlayışına tamamilə uyğun olan səhnələr var.

mən çoxdan izləmişəm, yenidən izləmək ehtiyacı yaranıb. film sevənlərin hər birinə məsləhət gördüyüm filmdir. əgər bir michael haneke fanatısızsa, onda mütləq izləməlisiz. hanekenin təsiri var filmdə, amma tamamilə özünəməxsus məqamlar, altmətnlər var.


--spoiler--

uşaqlara inandırıblar ki, əgər köpək dişiniz düşsə, onda çöldə sərbəst gəzə biləssiz, sizin üçün heç bir təhlükə olmayacaq və buna görə uşaqlar tez- tez köpək dişlərinin laxlayıb-laxlamadığını yoxlayırlar. sondakı baqaj epizodu dəhşətlidir. insan ikiləmdə qalır. uşaq ordan çıxdımı yoxsa orda boğuldumu?

--spoiler--


amma istənilən halda filmin verdiyi mesajlar genişdir. nə olursa - olsun, insan azadlığa can atır. diktator ata-ana hakimiyyəti olsa belə, uşaqlıqdan beyinlərinə çöldə onlara qarşı ölümcül təhlükənin olması yeridilsə belə, insan azadlığı sevir, maraq ona hər bir halda qalib gəlir. insan yaradılışdan belədir (adəm misalı). ikincisi, rejissor burda ailəni təsvir edərək, əslində ailə-dövlət prizmasından çıxış edərək avtoritar dövlətlər və onların müti vətəndaşları mövzusuna göndərmə edir. avtoritarizmin nə qədər yırtıcı olduğuna, vəhşi, mənasız üsullarla və insanları robotlaşdırmağa, acizləşdirməyə yönəldiyinə işarə vurur və əslində insanın istənilən halda, təhlükədə azadlığa can atan təbiətinin qalib gələcəyinə inandığını bildirir.