kieslowski'nin three colors üçləməsinin ən yaxşısı sayılan, qardaşlıq üstünə qurulmuş sonuncu filmi. trilogiyanın ən gözəl musiqiləri bundadır. zbigniew preisnerə, digər adıyla desək van den budenmayerə musiqi sahəsində aşiq olacağınız filmdir. Valentinenin cd mağazasında musiqi diski alarkən o van den budenmayer sözünü eşidəndə "ala mən bunun haqda bilirəm" deyib yaxşı hiss edirsən özüvü, xoş gəlir, adamın içi cızz edir. -* baş rollarda Irène Jacob və Jean-Louis Trintignant var və əla oynayırlar rollarını. ssenarisi həmşəki kieslowskiyə yaraşacaq tərzdə əladır. filmdəki dialoqlar isə tam başqa aləmdi. üçləmənin qaydasına uyğun olaraq qırmızı rəng üstünlük təşkil edir, çox yerli yerində fikirləşir hər şeyi kieslowski. qırmızının sadəcə şəhvət rəngi olmadığını göstərir. filmin sonu da ən çox təsir edən sonluqlardan olmuşdu. insanın tüklərini biz-biz edir.
burda biraz spoiler verirəm qabaqcadan deyim. filmdəki kiçik amma gözəl ayrıntılarda başqa bir gözəllik qatır;
hakimin adı ilə filmdə tez-tez gördüyümüz kafenin adının eyni olması, joseph.
augustuenin otağındakı balerina şəkli və otağın qırmızıya yaxın bir rəngə boyanması.
valentinenin ilk telefonla danışanda əlində tutduğu qabda gilas şəkli və şans oyununda 3 gilas çıxması.
hakimin qələmi artıq yazmazkən augustuenin qələminin dop-dolu olması.
küçədə asılan afişadakı şəklin son səhnədə tvdə dondurulan şəkillə oxşarlığı.
filmdəki itin 7 balasının olması və qəzadan 7 nəfərin qurtulmağı.
augustuenin bowlingdə tək qaldığını göstərən qırılmış bardaq və valentinenin defile sonrasında büzüşdürdüyü bardaq.
Recycling qutusuna gedən qoca qadına ana xarakterin kömək etməsilə insanlıq ölmədi mesajının verilməsi.
kieslowski çox ustalıqla işləyib bu proektin üstündə. film çox gözəldir, izlənilməsi şərtdir.
bunuda dinləyin qulağlarınız şellənsin
(youtube: 
)
)