film malikin to the wonder filmində olduğu kimi kəsik montaj, mükəmməl və dinamik kadrlardan, səssizlik və fondan hərdənbir eşidilən poetik cümlələrdən ibarətdir. yəni Terrans Malick üslubu budur. Amma Bu filmdə mümkün olan reallıqların hər biri var. Böyük partlayışdan tutmuş, cənnət cəhənnəmə qədər. Doğuluşdan ölümə qədər. Onun obrazları, verdiyi tərbiyə, formalaşma cəhdləri, inanclarla doğrular arasında apardığı zərif paralellər sadəcə mükəmməldir. filmdə həqiqətən artıq kadr yoxdur. bir də onu da qeyd edim ki, filmdə ata oğul münasibətləri mənə Возвращение filmini, qayalıqlar daha çox 127 hours filmini, John'un qardaşını belinə alıb samanlıqdan çıxardan hissəsi isə Turtles Can Fly filmini xatırlatdı.
Son olaraq mən elə bilirdim Zbigniew ancaq Kieslowski üçün yaradır. bu filmdən sonra onu yenidən kəşf etdim.
Lacrimosa
(youtube: 
)
)