10. andrey zvyagintsevin son filmidir. kann film festivalında ən yaxşı ssenari mükafatı qazanmışdır. film, rusiyada dəniz kənarında yerləşən bir şəhərdə həyat yoldaşı və oğlu ilə yaşayan maşın təmirçisi kolya adlı adamın, evinin şəhərin rüşvətxor meri tərəfindən əlindən zorla alınmasına qarşı verdiyi mübarizədən bəhs edir. vəkil dostu dmitri, kolyaya evini əlində saxlamasına kömək etmək üçün moskvadan onun yanına gəlir. dmitri, güclü argumentləriylə dostunu müdafiə etməyə çalışsa da, işlər qarışır. axı avtoritar hökümətin idarə etdiyi, rüşvət və yolsuzluqların baş alıb götürdüyü bir şərait içindəki ölkədə hüququn nə qədər təsiri ola bilər? bu və kolyanın filmdə yaşadığı digər hadisələr baxımından film eqzistensial mesajlar da verir. qazanma ehtimalın əgər bir faizdirsə, o bircə faizə görə mübarizəyə davam etməyə dəyərmi?
leviathan, eyni zamanda zvyagintsevin indiyə qədər çəkdiyi ən siyasi filmdir. filmdə bürokratlardan, dövlət adamlarından ziyadə din adamlarına, daha çox kilsə xristiyanlığına qarşı da tənqidlərə yer verilib. çəkiliş tərzi və kamera işi isə zvyagintsevin əvvəlki filmlərindəkindən daha sadədir. ən çox dəniz kənarı təsvirləri, qəzəbli dalğaların sahilə vurduğu geniş planlar vizual baxımdan incəliklə işlənilib. filmin mənə görə ən təsirli səhnəsi isə kolya kimi cəsur, qürurlu bir insanın polis sorğusu zamanı hekayənin gedişatı boyunca müxtəlif travmalara məruz qalmış ruh halının bir anda özünü ən çılpaq halı ilə biruzə verdiyi səhnədir.
filmin əvvəlindən sonuna qədər personajlar vodkanı su əvəzi içirlər. o qədər ki, adamın filmə baxanda, iştahla araq içəsi gəlir. bu məqamı kann festivalında filmin göstərimindən sonrakı mətbuat konfransında da bir jurnalist dilə gətirmişdi. qərb ölkələrinin məşhur klişesidir ruslar deyəndə ağla vodka gəlməyi. görünür, zvyagintsev bunun klişedən ziyadə çox ciddi bir problem, eyni zamanda da rus kültürünün ayrılmaz parçası olduğunu göstərərək üstünə daha da basmağı uyğun görüb.
film, rusiyaya olan oxşarlığı və yaxınlığı ilə, bir post-sovet respublikası olan azərbaycanın da siyasi vəziyyətini qeyri-ixtiyari olaraq gözlər önünə qoyur. kim bilir, bəlkə də zvyagintsev yalnız rusiyanın yox, bütün dünyadakı avtoritar rejimlərlə idarə olunan ölkələrin və onların qurbanlarının vəziyyətini göstərən, universal bir film ortaya qoymaq niyyətində olub.