1. həddinnən artıq qəbulu qətiyyən məsləhət görülməyən və un, duz, şəkəri işarə edən söz birləşməsidir. bu 3 qida bizim həyatımızın olmazsa, olmazıdırsa da, qəbullarında həddi gözləməmək böyük fəsadlara yol aça bilər.

un- taxıl bitkilərinin (buğda, arpa, çovdar və bu kimi) üyüdülməsi ilə əldə edilən tozşəkilli qida mənbəyidir. un bizim üçün çörəyin və xəmir xörəklərinin "xammal"ıdır. bu qidalar insana enerji verir. lakin çox qəbul edilərsə, mədə ağrısına, (xəmir xörəklərində qan təzyiqinin və şəkərin qalxmasına) səbəb ola bilər.

duz-kimyəvi formulu nacl (natrium xlorid) olan və xörək duzu adlandırdığımız maddədir. duz qidaya dad qatmaq üçün istifadə edilir.
əslində duzun tövsiyə olunan gündəlik qəbul norması gün ərzində 2-3 qramı ötmür. bununla belə ölkədə bu normanın 5 qatı qədər qəbul edənlərin sayı kifayət qədərdir. duz sidik saxlaya bilməyən insanlara müəyyən qədər lazımdır. amma onun da qəbulunda sərhəd gözləməmək insana baha başa gələ bilər. belə ki, duzu çox istifadə edən insan özündə böyrək xəstəlikləri riskini artırmaqla yanaşı qanda şəkər miqdarını da risk altına alır. duz qəflətən şəkəri qaldıra və endirə bilən təhlükəli maddədir.

şəkər-əsasən çoxu hindistan, ərəb ölkələri və tropik ölkələrdə şəkər qamışınnan əldə edilən qidadır. şəkəri metanomiya ilə "boş kalori mənbəyi" adlandırırlar. bu da səbəbsiz deyil. çünki şəkər özü heç nə ilə qatışmadan enerji verməyən qidadır.
xüsusilə uşaqları çox şəkər qəbulunnan çəkindirmək lazımdır. şəkər dişləri çürüdür, qan təzyiqini qaldırır və çoxunun kompleks səbəbi olan artıq çəkiyə yol açır.
statistika göstərir ki, dünya üzrə ən çox insanları şəkər qəbul edən region latın amerikası, ən az isə, afrikanın cənubu-ekvatora yaxın ölkələridir.