1. bir baryer.

ümumiyyətlə uşaq necə yaranırdı? v. adlı sinif yoldaşıma görə (qeyd edim ki v. artıq səkkizinci sinif şagirdi idi) anasıyla atasının öpüşməsi nəticəsində yaranmışdı. onu bir partanın üstündə otuzdurub, ətrafına yığışaraq məsxəryə alırdılar. v. çox güman ki ailəvi bir formada baxılan serialın bir kadrnda belə bir səhnə görmüşdü. ana, ataya baxmış, ata ananın səlim baxışlarından çəkinərək, v.nin gözlərini ekrandan çevirməsini istəmişdi. o gündən o partanın üstünə qədər davam edən günlər, v.nin bir körpə üçün öpüşməyin yetərli olduğuna inanması üçün kifayət etmişdi. v. əlaçı, şərəf lövhələrəndən şəkili sıra dəyişdirməyən, müəllimlərin gözbəbəyi bir şagird idi. bəs yaxşı, ona gülən c, t, q, x, y, z (bunun sonu yoxdur) bəs onlar uşağın necə yarandığını bilirdilərmi? anatomiya dərsi onları həyəcanlandırırdı. indiyə qədər telefonlarda vəya uzağı başı worldsex qovluqlarında gördükləri virtual qadın vaginaları (seksistlik etməyim: lap kişi penisləri) karikatura halında qarşılarına çıxmışdı. mən indi əminəm ki, məsələn c. müəllimədən daha çox bilgili olduğunu hiss edirdi. amma c. vaginanın iki yumuru deşikdən (deyəsən hələ də iki deşiklidir) ibarət, sadəcə sikilmək üçün bir orqan olaraq təsəvvür edirdi. penis o yumuru (lakin fırlanmayan) dünyaya daxil olur və bu əlaqəyə seks deyilir. bəs uşaq? o ananın qarnından çıxır. yox, hər şey elə (qarğaların uşaqları dimdiyində gətirişi, öpüşmə mifi bir kənara) bu cümlədən başlayır.
ailə... insanın ən böyük məhv edicisi. cinsəlliyi valdeynlər tərəfindən deyil də, məhəllə və küçələrdə öyrənən, dial up internetləriylə sarışın bir pornostarın vaginası qarşısında, təntənəli masturbasiya edən uşaqlar ailələri tərəfindən şikəst böyüdülürdü. v.nin öpüşmə mifinə gülən c.nin vəziyyəti əslində dəyişməyib, əksinə vəziyyətlər qarşısında böyüyərək, maska dəyişdiriblər.
mənim çox "əjdaha" nənəm var (ümumiyyətlə demək olar onunla böyümüşəm) nənəm təxminən beş altı yaşlarımda mənə belə bir deyim öyrədirdi: sikim sikim qızları, həftədə arvadları, gündə gündə qızları. soruşurdum, deyirdim ki, olar kişiləri də sikim? qətiyyətlə etiraz edirdi. kişiləri sikmək olmaz! nənəm bəlkə də mənim cinsəl oreyantasiyamın ən böyük düşmənlərindən biri idi. bəlkə də o qadın gay olmağı elə o gündən torpağa bastırmışdı. nənələri baışlamaq olar, elə hesab edirəm ki bir çoxumuzun nənələri ataərkilliyin bu təccəssümünü bizləri yansıdıblar.
bəs yaxşı, nə idi bu ifadə? anamdan soruşmuşdum. elə nənəmin yanında başa salmışdı. demişdi ki, penis vaginaya girir, ora boşalırsan və doqquz ay sonra uşaq olur. nənəm o vaxtlar qatı kommunist idi. sovetlər də əldən getmişdi. bunun qəzəbi olacaq ki, uşağa belə şeylər demə dedi anama. bunları götümdən uydurmuram. sözsüz ki ağlımda heç nə qalmamışdı. məhəllədə də eşitməyə davam etdim. lakin eşitdikcə anamın illər əvvəl dedikləri puzzle kimi yerinə oturmuşdu.
heyf ki ata haqqında belə xatirəm yoxdur. amma ataların cinsəl şüurlanmanı necə yaradacaqlarını bilirəm. yeni yetmənin on iki, on üç yaşında masturbasiya kəşfi, başa vuran əsəb dalğaları və bütün bunların nəticəsində tumana qeyri ixtiyari boşalma anları, ata tərəfindən diqqət tələb edir. ata uşağının əlindən tutub fahişə yanına aparmalıdır. uşağa səhv bir şey etmədiyini göstərmək naminə, hətta özü də yan otaqda sevişə bilər. ancaq dediyim kimi, mən bu problemimi özüm həll etmək məcburiyyətində qalmışam. yaxşı da olub, gələcəkdə yazdığım kimi hərəkət edəcəyimi fikirləşirəm.
v.nin lirik hekayəsinə gəldik də isə, azərbaycanda minlərlə bədbəxt (lakin tolstoy demiş, özlərinə xas deyil, oxşar bədbəxtlikləri) ailə modeli var. cinsəllik də bunların başında gəlir.
qız uşaqlarında isə vəziyyət biraz başqadır. on iki yaşında bədənlərinə təşrif edən biyoloji inqilab, qadınlaşma, onları həmyaşıdlarından çox uzaqlaşdırır. səkkizinci sinifdə oxuyarkən, öz xəyalları qısıtlı sinif yoldaşını deyil də, universitet ikinci kurs tələbəsini seçməsi; seksual tələbatlar fonunda sevişmək bir qırağa (sevişmək literaturada yoxdur) öpüşməyin qadağası; (uzaq başı poponu əlləmək və bundan qürurlanmaq) rəfiqələri arasında yaranan ayna ayna söyle bana, benden güzeli var mı dünyada problematikası vs, vs, vs. hamısı cinsəlliyin qapısını döyəcləyir. elə sözlüyün özündə də dəfələrlə yazılan bir şey var: oğlan uşaqları üçün sikini dayıya göstər polemikası. qız uşaqlarının lüt şəkilləri qadağandır davası... ümumillikdə cinsəl şüurlanmanın qabağını kəsən möhfumlardır.
sonra bütün o uşaqlar böyüyür. sırf əllərində olmayan və dəyişdirmək gücü də eyniliklə əllərindən alınmış xüsusiyyətləri (bunlar fizyolojik kompanentlərdir) ucbatından peşmançılıq çəkirlər. bütün tibbin qadını xoşbəxt etmək üçün 11.5 cm penis kifayətdir sloqanları bir tərəfə atıb, qüssələnirlər. qaşları çatma, üzü yarıq, nəticə də kifir kişi, özünə inamı itirir. (onsuz da oxumur, izləmir, ayaqqabıları çirklidir, həftədə bir dəfə çimir vs) qarşı tərəfə özünü isbatda problemlərlə qarşılaşır. xanımlar və cənablar, onlara vermirlər. bu qədər də sadə. vermirlər. vaxtı vaxtında hər iki tərəf də sevişmədikləri üçün yersiz əsəblər yaranır. bu mənim kəşf etdiyim amerika deyil, illərdi freudlar, lacanlar tərəfindən, cinsəl patalogiya, ürologistlər tərəfindən qışqırılan bir reallıqdır. və bütün bunların nəticəsində birbirilərinə nifrət etməyə başlayırlar. gözə girməyəcək detallar şişirdilir, təhqirlər yaranır.
məsləhətxanada sıx sıx bu tip başlıqlarla qarşılaşmaq labüddür. kimsə onları inandırıb ki sözlük həyatın mənasını tapmaq üçün ideal yerdir. əslində deyil. sual budur ki qadına necə yaxınlaşmalı. elə birini başlıq olaraq mən yazmışam. demişəm ki, özünə inam və intellekt, brad pitt olmağınızdan biraz daha qabaqdadır. lakin bunun özü belə ayrı bir başlıq, resenziya, fikir mübadiləsi tələb edir.
ən böyük günahkar analar və atalarınızdır. qadınların sizə verməməyi (ciddi sözümdür, takır takır da verirlər istədiklərinə) sizi alçaltmağı vəya kişilərin sizə tükəzban deməyi, misyonerdən başqa heç nə bacarmamağınız reallığını üzünüzə vurmaları analarınızla atalarınızın günahıdır. ancaq, bu cümləni qurub qaçmaq mənim işim deyil. ilk etap olaraq günahkarların əsil kimliyini bildiz. keçək ikinci mərhələyə: bunu qəbullanmalısız. hər şeyin alıcısı var. şəxsən mənim sosial əhatəmdə olan qadın və kişilərin sizin sosial çevrənizdə olmağa ehtiyacı yoxdur; həmçinin tərsinə. hamı bir vaxtdan sonra özünə oxşar dostlar, sevgililər, peşələr tapır. iş işdən keçibsə, bunun axtarışında olmalısınız. zənnimcə xoşbəxtliyin düsturu da bu arayış və o axtarışın labüd nəticəylə başa çatmasında yatır. və lütfən, bu seks inqılabı deyil (elə bir cəmiyyət yoxdur, heç olmayacaq da) amerika heç elə bir ölkə deyil. ayrıca da olmasın. seksin özü azadlıqdır və insan eqosu olduğu müddətcə bu inqılab namümkündür.
sadəcə öz alıcınızın sizi tapmasını gözləyin, ya da axtarın. ya da evlənin. ən azından seks havayı başa gəlir. -*

şübhəsiz ki o ilk sabah, insanlığın bu bariyeri aşdığı ilk gün, dünyanı xoşbəxt bir yer olaraq təsvir etmək gücümüz də olacaq. o vaxt uğurlarımızı daha az qısqanacağıq, doqquz cmlik penislərimizdən məmnunluq duyub, insan kimi yaşamağa başlayacağıq. hamı sevişir və sevişməyə haqqı var.

sadəcə təbiətin qızıl qaydasına etiraz etməyin lütfən.

o qızıl qaydanın isə nə olduğunu deməyəcəm. ilk dəfədən tapsanız (ki, tapdığınıza əminəm) o vaxt cinsəl şüurlanma sizin üçün artıq keçilib.

ayrıca foucaultnun cinsəlliyin tarixi kitabını da vərqələməyiniz, problemin həllinə sizi daha da yaxınlaşdırar.