1. axırda yazacağımı başdan yazım min üzlü adam olardı. game of thrones-dakı faceless-lər kimi. gah əlində bir fincan qəhvə ilə tozlu rəflərin arasında kitab oxuyan intellekt, gah ağzı pozğun məhlə qaqası, gah cümədən cüməyə dindar olan tanış uşaq, bəzən də sadə vətəndaş. ancaq onu bilirəm ki hansı cildə girsə də həmişə güvənə biləcəyin bir dost olardı.
