4. ilk olaraq qeyd etməliyik ki, "camaat nə deyər?" düşüncəsi normal düşüncədi.

çünki, sosial varlığıq, həyatımızı davam etdirmək üçün başqalarına ehtiyacımız var. başqaları da bizim haqqımızda pis düşünməsin deyə onların fikirləri ilə hesablaşmalıyıq.

o başqa söhbətdi ki, cəmiyyətin fikri hər zaman düzgün olmur. bu fikirlə razıyam. modern cəmiyyətin bir çox mövzudakı fikirləri ilə mən də razı deyiləm. ama bu fakt "camaat nə deyər?" fikri ilə hesablaşmıram mənasına gəlmir.

#157965 entry-mdə qeyd etdiyim kimi türk liseyində təhsil almışam. oxuduğum zamanda ümumi olaraq azərbaycanda kasıbçılıq idi.

sinifdəki bütün uşaqların mənim kimi kasıb valideynlərin uşaqları olması, eyni pencəyi 2-3 il geymələri, aşağı-yuxarı hamının cırıq ayaqqabı geyməsi, abilərdən izin alıb şəhərə çıxanda bir-birimizin paltarlarını geyməyimiz və ən nəhayət məktəbimizin oğlan məktəbi olması reallığı fonunda bizim kasıblığımız çox da nəzərə çarpmırdı.

ama reallığı nə qədər fırladırsan fırlat, reallıq reallıqdı. 5-6 il altı cırıq botinka və ayaqqabı ilə məktəbə getmişəm. paltarlarım nimdaş olub. heç bir şeyim tam olmayıb. natamamlıq kompleksindən nəyivar əziyyət çəkmişəm. məndən bir az yaxşı paltar geyən adamı da çox qısqanmışam.

sonra universitet illəri. xarici ölkə. 17 yaş. bura lisey kimi deyil. burda kasıb adam cüzzam xəstəsi kimi gözə batır. burda kasıb olmaq ayıbdı.
universitetin birinci kursunda 1 il boyunca boz rəngdə 1 şalvarla və ayağıma 2 razmer böyük ayaqqabı ilə getdim dərslərə. potok böyükdü. üstəlik qızlar da var. utanmaq üçün bir səbəb daha.

vize və finallar sonucları açıqlanır, ən yüksək qiymətləti mən almışam. üstümdəki diqqət ikiqat artır. bu diqqət altında daha çox əzilirəm.

sonra ard-arda bir neçə burs çıxdı. həyətımda ilk dəfə 1000 dollar pul görürdüm. vəhşi kimi paltar aldım. hər şeyin ən yaxşısı, ən bahalısı. ehtiyacım olmaya-olmaya gərəksiz paltarlar aldım. öz acgözlüyümü doydurmaq üçün.

üstündən illər keçib. acgöz deyiləm artıq. hər şey qaydasındadı. paltar aclığımı doyurmuşam. hətta 2 il qabaq paltarlarımın və ayaqqabılarımın 90 faizini mutluluk mağazasına göndərdim.
sadəcə cırıq paltar və cırıq ayaqqabıya heç tahammülüm yoxdu. nifrət edirəm. mənə heç xatırlamaq istəmədiyim çətinliklərlə dolu günlərimi xatırladır. çalışıram yaxşı geyinim. ətrafımdakı insanları da ilk baxışda geyimlərinə görə qəbul edirəm. dostlarım arasında cındır geyinən adam varsa, razmerlərini öyrənib onlara daha yaxşı ayaqqabı, paltar alıram. sözlərdən daha qüvvətlidir bu hərəkət. #171594

nə qədər ağıllansam da, dünya görüşüm dəyişsə də cırıq paltar və ayaqqabı geymiş adam mənim üçün luzerdi.

düşüncəmlə paltarın əslində bizi soyuqdan və istidən qoruyan, naməhrəm yerlərimizi gizlətmək üçün istifadə etdiyimiz tekstil ürünü olduğunu qəbul etsəm də, acı emosiyalar daha dominantdı məndə. paltarı və ayaqqabını sadəcə əsas funksiyalarına görə deyil, eyni zamanda bir insanın özünü ifadə forması olaraq görürəm.

vaxtınızı aldığım üçün üzr istəyirəm.
cansınız.