4. bankdan çağırmışdılar, imtahandan müvəffəqiyyətlə keçmisiz. səhər yuxudan durub hazırlaşdım, gəzmək paltarlarımı geyinib çıxdım.

metroya girəndə sinif yoldaşımı gördüm. səməndər, ömrü boyu kitab üzü açmamışdı. uzun müddətdi ki, türkiyədə universitet oxuyur. oooo eliyib öpüşüb görüşdük, heç vaxt səmimi olmamışdıq onunla. ikimiz də eyni anda -necəsən qaqa? dedik bir-birimizə. 10 saniyə dinib-danışmadan diyanıb cavab gözlədik. sonra yenə eyni anda -nə var nə yox qaqa? dedik. mən ondan cavab gözlədim o da məndən. qızarmışdıq ikimiz də və ikimizin də üzündə süni təbəssüm var idi. bu dəfə düz 30 saniyə dinib-danışmadan mal tırıxı kimi bir-birimizin sifətinə baxdıq. o vəziyyətdə 30 saniyə diyandıq. 3-cü dəfə eyni anda eyni sözləri deyib biyabır olmaq istəmirdik amma bu daha çox utancverici bir vəziyyət idi. verəcəyi cavabı ilk başlarda önəmsəmirdim də, amma yavaş-yavaş maraqlı gəlmişdi. görəsən necə idi səməndər? türkiyədə yadlıq çəkmirdi ki? dərslərin birində, evdə ya da gəzərkən türkiyədə, bir dəfə də olsun yadına düşmüşdüm? eyni anda dodaqlarımızı bir-birinə yaxınlaşdırmağa başladıq səməndərlə. son anda yanağımdan öpüb - şey... mən... deyərək başını aşağı salıb sürətli addımlarla uzaqlaşdı məndən. necə oldu ki, bu vəziyyətə gəldik? orda diyanb arxasınca baxdım bir müddət. səməndər, günahım utancım. dilin ucu damaqdan dişlərə üç addımlıq yol gedir. üçüncüdə gəlir dişlərə diyanır. sə-mən-dər.

metroya düşdüm. özümdən əlavə, kartı olmuyan 4-5 ailə keçirtdim. vaqona girdim, ən qıraqda oturmuş qısa yubkalı qız diqqətimi cəlb elədi. amma o dəqiqə baxmadım ayaqlarına. həmişəki taktikanı tətbiq elədim, əvvəlcə bütün metronu gözdən keçirdim, heç kim məni görmürdü. qısa müddətlik seyrə daldım, az sonra yenə ətrafa nəzər saldım. bir qaqaş diqqətimi cəlb elədi. qızın ayaqlarına baxırdı. birdən başını qaldırıb məni gördü. rişxənd ilə süzdüm onu. sənin kimi yanıxların ucbatından azərbaycanda qızlar rahat istədikləri kimi geyinib çölə çıxa bilmir. qaqaş başa düşdü, utanıb telefonuna baxmağa başladı. təzdən qıza baxdım mən də. bir dəfə facebookda danışdığım bir qızdan soruşmuşdum ki, - sən qısa yubka geyinirsən? adətən belə suallar vermirəm, sadəcə söhbət geyimdən düşmüşdü. - hə, hərdən geyinirəm, nolub ki? - heç, mənim qısa yubka geyinən qızlardan xoşum gəlir - sənin qızlardan yox baldırlardan xoşun gəlir demişdi.

metrodan çıxıb dedikləri ünvanda yerləşən bank filialına getdim. içəri girdim və bir xanıma yaxınlaşdım. - salam üzr istəyirəm, məni müsahibəyə çağırıblar dedim (prezidentin qarşısında əzilib büzülən məmurlar kimi danışırdım) - mənim xəbərim yoxdu, orda oturan ayk xanıma yaxınlaş. gözlə indi gələr. -başüstə. oturub gözlədim. 15 dəqiqə sonra ayk xanım gəldi. yaxınlaşıb ondan da üzr istədim - salam üzr istəyirəm, məni müsahibəyə çağırıblar. - nə müsahibə? müsahibə bu filialda deyil. - mənə bu ünvanı veriblər axı. - avtobusa minib gedə bilərsən, burdan 5 dəqiqə uzaqlıqdadı. bəyaqdan səhv adamlara əzilib büzülürmüşəm. dedikləri yerə getdim. 3 mərtəbəli bina idi. birinci mərtəbəsində ancaq axran oturmuşdu. başqa heç nə yox idi - salam üzr istəyirəm, məni müsahibəyə çağırıblar. ( əzilib büzülüb səsimi incəltməkdən pikachuya dönmüşdüm ) - saat neçə üçün çağırıblar? - 12 üçün - 7 dəqiqə gecikmisəne qaqaş buraxmıyacaqlar. başıma gələnləri danışdım, zəng elədi yuxarıya, o danışarkən darısqal pilləkənlərə baxırdım, yuxarı mərtəbə gözümə kafkanın qəsri kimi göründü. axran dedi ki, - mümkün deyil, danışdım hər şeyi, icazə vermirlər. - yuxarı çıxa bilən olub heç? soruşdum. reski piiiiiiikachuuuuu qışqırıb pilləkənlərə cummaq istədim. amma mən kafka deyiləm. çölə çıxdım.

qıza zəng elədim, mənlə danışmaq istəyirdi, nəsə vacib sözü var imiş. restoran adı dedi görüş yeri üçün. soyuq danışırdı mənlə, içimə şübhə düşdü.

oturub onu gözlədim restoranda. gördüm gəlir uzaqdan, qalxıb görüşdüm, onda başa düşdüm ki, ayrılmaq istəyir mənnən. heç təəccüblənmədim. ayda bir dəfə görüşürdük, telefonla da çox az danışırdıq. bəs niyə restoranda ayrılmaq istəyir? memoza salatı zakaz elədi, mən də stalişni. iki stəkan da cola. qız memozadan yeyə-yeyə ayrılıq nitqinə başladı. çəngəli yerə qoymurdu. heçnə demiyib qulaq asırdım. fikrim qızın boşqabında qalmışdı. qız : - bilirəm ki, inciməyəcəksən məndən, axır vaxtlar nəsə olub sənə. ancaq mən zəng eliyirəm, yadıva düşmürəm heç. mən belə davam eliyə bilmiyəcəm. sən çox yaxşı çox mədəni oğlansan. çənəndə mayanez var. biraz aşağı. uff bütün çənəvə yaydınee. mən gedirəm sağol. qız bunu deyib çörəkdən bir tikə qopardı, boşqabını siyirib ağzına atdı. sonra qalxdı ayağa və tərk elədi məni. istədim qalxım ayağa çiyinlərindən qavrıyıb deyim ki, - getmə, bundan sonra nə istəsən eliyərəm sənin üçün. istiyirsən əl-ələ verib gedək buralardan, uzaqlara gedək, cənubi amerikaya gedək, papua-yeni qvineyaya gedək, sevgilisindən ayrılanların memoza salatı zakaz eləmədiyi diyarlara gedək. sənin də kreditin yoxdusa tərk eliyək bu çürümüşlüyü. amma deyə bilmədim, səməndərə deyə bilmədiklərimi ona da deyə bilmədim. ciddi bir ifadə ilə çənəmdə mayanez necə deyə bilərdim bunları ona? amma gedirdi. arxasınca qışqırdım: - colavın dibində qalıb! çönüb baxdı, gördü ki, həqiqətən yarım qurtumluq birşey qalıb. xeyli uzaqlaşmışdı, qayıtdı arxaya, stəkanı başına çəkib təzdən getdi.