2. samuel beckettin ilk dəfə fransızca yazdığı, daha sonra ingiliscəyə tərcümə etdikdən sonra bütün dünyada kultlaşan əsəridir, teatr tarixinin ən uğurlu pyeslərindən sayılır.


--spoiler--

"qodonu gözlərkən" əsəri absurd və qarşısıalınmaz bir gözləntidən əlavə, həm də insanın bütün keyfiyyətlərini itirərək cılızlaşması və yox olmağını göstərən əsərdir. iki əsas personajın keçmişi haqqında heçnə bilmirik, təkcə onların neçə müddətsə dayanmadan gözlədiklərindən xəbərdarıq. onlar hər şeyi unudurlar, günləri qarışdırırlar, bir-birlərinə danışacaq nələrisə yoxdu, hərdən yuxu görsələr də biri digərinə danışmağa fürsət vermir, çünki bu mənasızdı. estraqon "bədbəxtəm" deyəndə "nə qədər vaxtdı?" sualı ilə qarşılaşır, unutmuşam deyir. unudub, unutmuşuq. nəyinsə düzələcəyi və dəyişəcəyi gözləntisi ilə hər şeyi boşa veririk. ikinci pərdədə yenidən görünən ağa və köləsinin artıq danışma və görmə qabiliyyətini itirdiyini, getdikcə daha da pis olacaqlarını ağanın dilindən eşidirik. ağa haqlıdır, onlar bütün keyfiyyətlərini itirib öləcəklər. estraqon əsərin bir yerində vladimirdən soruşur ki, etdiyimiz bütün hərəkətlər öz varoluşumzu isbat etmək cəhdlərindən başqa bir şey deyilsə, nədir?
hamı özünün yaşadığını, varolduğunu isbat etməyə çalışır, bu cəhdlərdən ən gözəli isə incəsənətdir, başqa yolumuz yoxdu.
qodo kimdir və ya nədir? bu dünyada ən çox müzakirə olunan mövzulardan biridir, şəhər əfsanələrindən birinə görə bu bekketin uşaqlıqda məktəbə getmək üçün gözlədiyi servis sürücüsünün adıdır.

--spoiler--
oxuyun, oxutdurun, inanmıram azərbaycanda olsun, amma nə vaxtsa səhnələnsə gedin izləyin, xaricdə də olsa olar.