1. abş-ın soyuq müharibə sonrası yaxın şərqə nəzər yetirməsi vacib idi. birinci körfəz müharibəsi vaxtında səddama göstərilən gücün yetərsiz olduğu illər keçdikcə anlaşılırdı. 2000-ci ildə buş administrasiyasının terrora müharibə elan etməsi çinə və irana qonşu olan əfqanıstana müharibənin başlamasını gətirdi. bu müharibədə abş-ın avropa və dünyanın dəstəyini arxasına alması neo-conları və pentagon "əhlini" daha da ehtiraslandırdı. neft və qaz yataqlarını fransız, alman və rus biznesmenlərinə satan səddam hüseyin anglo-saksonların hədəfinə gəldi, bunda həmçinin səddamın vaxtı ilə israilə uzaq-mənzilli raket atmağı da rol oynadı. iraqın işini bir həftədə bitirən abş-britaniya cütlüyü yeni iraqın formalaşmasına yetərincə dəstək vermədilər, mi6 və cia-nin xətaları iraqda iran-yönümlü şiələrin iqtidara gəlməsinə yol açdı (bax: nuri el-maliki). avropa və rusiya ilə arası gərgin olan və onsuzda birləşmiş millətlərin iraq vetosunu "qozuna" almayan respublikaçılar 2008 seçkilərində demokratlara uduzdu. yeni administrasiyanın geniş miqyaslı müharibələr üzərində durmayacağı hiss olunurdu. bölgədə 2 sovet yönümlü rejim qalmışdı qezzafinin liviyası və illərin baas rejiminin çürütdüyü suriya. nəzərə alsaq ki camal abdul nasser və səddam artıq yox idi. ərəb baharı demokratlara həm anti-amerika rejimlərini aradan qaldırmaq həm də bölgəni vahid bir sistemə(islam teokratiyası) uyğunlaşdırmaq üçün vacib idi. və bunu qismən reallaşdırdılar. yekun olaraq deyə bilərəm ki, meydana gələn proseslər nəticəsində bölgədə abş üçün 4 istənməyən "adam" qaldı livan və hizbullahı, suriya rejimi, maliki iraqı və təbii ki iran islam respublikası!(sonuncusu haqqında ilərləyən günlərdə geniş danışacam).