8. əvvəli: #199940

cüüüy...
dıj-dıj-dıj-dıj-dıj-dıj
cüüüüy...
dıj-dıj-dıj-dıj-dıj-dıj-dıj-dıj-dıj
bibip- bibip- bibip- bibip
cüüüüy
dıj-dıj-dıj-dıj-dıj....
ğır-ğır-ğır-ğır...

-aman tanrım bu nə səsdi belə? beynim də beton kimidi. bu nədi belə?
[ cüüüüy
dıj-dıj-dıj-dıj-dıj
cüüüüy]
-nə???? yoooooox
[ğır-ğır-ğır-ğır
cüüüüy
dıj-dıj-dıj]

-lənət olsun!! lənəəəəttttt əllərimi açıın
[dıj-dıj-dıj-dıj
ğır-ğır-ğır-cüüüüy
dıj-dıj-dıj-dıj]

-səsi kəsiinnn, beynim partladıııııı
[cüüüüy..
dıj-dıj-dıj-dıj-dıj-dıj]
-aaaaaaaaaaaaağh (loddard, var gücü ilə, "sikim varyoxunuzu" deyərcəsinə çığırdı. hətta "sikim varyoxunuzu" cümləsi bu cığırtının yanında çox məsum qalırdı. sonra bir daha çığırdı. bu çığırtı isə "əllərimi açın qəhbə yığını" demək idi. amma ortalıqda heç bir qəhbə (hərçənd ziba da otaqda bağlı idi) nəzərə çarpmırdı deyə heç kim bu çığırtıların nə anlama gəldiyini öyrənə bilmədi.)

sonra robotlar içəri girəcək, loddarda qoşulu serumu çıxardıb gedəcəkdilər. amma buna hələ bir qədər var idi, ona qədər isə loddard ürəyində 7yə qədər saydı. bu ona sakitləşməyə kömək etməli idi, amma nafilə. (onu da qeyd etmək istəmirəm ki, loddard yalnız 7yə qədər saya bilirdi. çünkü onun zehni 7lik say sisteminə proqlanmışdı. hamısı lənətəgəlmiş professorun işləri idi)

sonra robotlar içəri girdi, loddarda qoşulu serumu.. nəysə də, özünüz bilirsiz: serumu çıxardıb getdilər, loddard ilə ziba (a.k.a. akira) baş-başa qaldı...
professordan isə xəbər yox idi..

ardı: #201990