qardaşı theo`ya göndərdiyi əsərlərinin satılmaması vincentin canını sıxırdı, o əslində bilirdi əsərlərinin satılması üçün nə etməlidir, ama etmirdi. o bilirdiki burjuanın istədiyi rənga-rəng və heç bir sənət dəyəri olmayan rəsmlərdir, tünd rəngləri və sənəti sevmir burjua. satılmaq üçün sənət yox saxta rəsmlər çəkməli idi, ama bunu etmədi və öz tərzinə davam etdi. dostu Paul Gauguin ilə də bu nöqtədə fikir ayrılığı yaşayırdılar, paula görə sənət insanları əyləndirmək üçün idi, həzz almaları üçün, vincentə görə isə rəsm sənəti insanı düşündürməlidir, insan həzz almaq istəyirsə əziyyət çəkməlidir.
vincentin ilk səs gətirən əsəri isə bu adressdəki
kartof yeyənlər *
The Potato Eaters
adlı əsəri idi, hansı ki qəhvəyi rəngin bütün tonlarında işlənmiş əsər. vincent mən bu insanları rəsm etmək istəyirəm deyirdi, bütün gün işləyib sonra qarınlarını sadəcə kartofla doyuran insanları. onların içində xoşbəxtəm mən.qardaşından pis xəbərlər gəldikcə, əsərlərinin satılmadığını eşitdikcə biraz daha da şizofrenik olurdu, bir müddət öz istəyi ilə dəlixanada yatmışdır. sonra yenə məlum qulaq kəsmə məsələsi. qulağını kəsib bir zərflə fahişəyə göndərmişdi daha sonra. ən sonda isə intihar.
rəsmə, rənglərə o qədər vurğun idiki van gogh, boyaları yeyirdi, aha, bildiyin boyaları yeyirdi yəni.
buradan haqqında çəkilmiş olan gözəl bir sənədli filmi izləyə bilərsiniz, 90 dəqiqənizi van gogh`a ayırın;
1)
(youtube: 
)
)2)
(youtube: )
)