2. ilk təcrübəmin universitetimizdəki talış bir qaqaş sayəsində hüsranla nəticələndiyi həyəcanlı hadisədir.

demək istanbuldaki univlərin birində birinci kursun viza imtahanları vaxtıdır. hardasa noyabr ayıdır. 300 nəfər olan anfidə tanıdığım 10 15 dənə sapdan başqa tanışım yoxdur. nəysə səhər durdum getdim imtahana, panodan imtahana girəcəyim anfini axtarırdım ki yanımda daha əvvəldən də gözümə kəstirmiş olduğum bir qız gördüm. srazu fürsət bu fürsət deyib siz dəmi filan fəndən imtahana girəcəksiz minvalında saatınız var mı ayarında rəzil bir sualla söhbəti açdım. normalda bu girizgahla evet cavabını almalı idim və onsuz da yarım yamalaq olan türkçəmlə məsələ elə oradaca bağlanmalı idi. ancaq belə olmadı, biz panoda anfimizi görə bilmədik və əlbir olub öğrənci işlərinə getməyi qərarlaşdırdıq. orda da adımızı tanıdarkən men onun adını o mənim adımı qiyabi öyrəndik, bunun yanında onun alman qürbətçisi olduğunu da çözmüş oldum. beləliklə bir sonraki addımda, ikimizin də türkiyədə yeni olması üzərinə bir mövzu açıb gıza yapışma ehtimalımı qüvvətləndirmə adına ucuz planlar qururdum.
hər şey plana uyğun gedirdi, imtahanda yan yana düşmüşdük. sonradan 10 aldığımı öyrənəcəyim imtahanda qıza kalan kopya vermiş və bunun haqlı qüruru ilə imtahandan sonra qızı yanıma salaraq məktəbdən çıxmışdım.
tam da entel çocuk edalarıynan qıza rammsteindən filan danşırdım ki, arxadan bağıra bağıra adımı qışqıran bir səs mənə doğru yaxınlaşarkən eyni zamanda, o naif görüntümə, umursamadan kopyaları fəda edən cool imajıma və bütün o entel görünmə cəhdlərimə də hunharca təcavüz etməkdə idi.
halbuki mən günahsız idim, sadəcə o gızla tanış olub çevrəmi genişləndirmək, işlər yolunda gedərsə də pazar sevişgenleri 'ndən olmaq istəmişdim. dönmək istəmirdim arxaya, gözlərimi tez tez açıb yumur və güclü bir istəklə bütün bunların ən azından bir yuxu olmasını istəyirdim. ama olmadı..
o qaqaş mənə çatdı, netersen ayqaa dedi qışqıra qışqıra. nətər keşdi imtahan? ehehe nəysə görrəm civi tutmusan di sən get sora danışarıx ahaha deyib arxadan gələn elməddinə doğru daha yüksək səslə ala elməddin bu öznü tutub saymır bizi gedək brat dedikdən sonra mənə yenə dönərək az əvvəl söylədiklərinin zarafat olduğunu dəqiqləşdirmək məqsədilə göz vurduqdan sonra gözdən itdi.
qız beyin amcıqlaması keçirdirdi. mavi ekran verib inquşet dilində danışmağa başlayacaq kimiydi hər an. əlbətdə türk dilini belə tam danışa bilməyən qızcığaz, azərbaycan dilini tam anlamıyla danışa bilməyən bizim talışın dediklərini anlamamışdı. ama əmin olduğu bir şey var idi. astanovkaya qədər bərabər gedəcəyi adam mən deyildim..
incə bir hərəkətlə su almaq istədiyini deyib məktəbin kantininə getmək üçün geri qayıtdı. və 6 il boyunca mənimlə bir daha heç danışmadı. talış isə sevimli bir ev heyvanı olduğu üçün məktəbdəki qızların sevimlisi və maraq obyekti olmağı bacardı..

(baxma: bu da böyle bir anımdır)