6. bu gün istanbulun ən mərkəzi yeri olan taksimdə olan partlayışdı. almaniya baş konsolluğunun dünən bu ehtimaldan xəbərdar etməyinə baxmayaraq türkiyə hökuməti bunu 'həyatınıza heç qorxmadan davam edə bilərsiz' deyərək inkar etdi.
ankara partlayışından bəri abş, almaniya və diger ölkələrin səfirliklərinin bildirişlərinə baxırıq. bəs belə mi olmalıdı? axı mən türkiyədə yaşayıb türkiyə vətəndaşı ikən təhlükəsizlik haqqında informasiya tapmaq üçün başqa ölkələri izləyirsəm bunda nesə bir səhv var. hər partlayışdan sonra gələn yayın yasağı və internet yavaşlatmasını demirəm belə. partlayış anının kamera qeydinə baxıram, küçənin solunda yürüyənlər həyatda qalırkən, sağında yürüyənlər dünyasını deyişdi ya yaralandı. insan həyatı belə ucuz və dəyərsiz olmamalıdı axı. elə bir xaos yaradıblar ki heç kim evindən çölə çıxmaq istəmir. əvvəldə analar təkcə oğullarını əsgərə göndərəndə qorxardılar ölümdən, indi çölə küçəyə hər çıxanda qorxurlar övladlarını itirməkdən. həyatımızda heç görmədiyimiz -və öldükləri için bir daha da heç görə bilməyəcəyimiz- insanlar için yas tuturuq aylardır. məsələn bu gün parkda yanımda oturan 9-10 yaşlı qız 'akmerkezde patlama olmaz dimi, annem orda çalışıyor' dedi dostuna. belə balaca uşaqların, cavanların, gənclərin, anaların, ataların, yaşlıların layiq olduğu şeylərin bunlar olduğuna inanmıram.
bir də ki, mən balacaykən hamı qorxurdu ki türkiyə irana oxşayacaq. iran kimi qadınların karaçarşaf geyindiyi, qadınların daha geridə qaldığı bir ölkə olmaqdan qorxulurdu. indi baxıram, iranın adı belə geçmir, indi oxşamaqdan qorxulan ölkələr siyahısında 1-ci sırada suriya var.