7. kənddə bir qanun qaydalar var, bir raconlar var dəhşət. səmimi sözümdü, şişirtmirəm, ingiltərədə oxumağıma falan baxmayaraq orda əsəbdən ağıl xəstəxanasına düşən bir oğlannan söhbət eliyəndə belə həyatda lazım olacaq racon öyrənir adam. bəzi həqiqətlər var, onları ancaq kənd insanlarınnan öyrənmək olur.

bir iki nümunə verim.

20 yanvar söhbəti olanda kənddəki kişilərin hamısı 40 gün saqqal saxlamışdılar. babam deyirdi ki, kənddə 1-2 nəfər üzünü qırxdı, hamı üz döndərdi həmin adamlardan.

naxçıvanda, kənddə maşını sənədsiz sürürdüm. dostum dedi ki, polis saxlasa nolacaq? dedim dilə tutaram polisi, ən pis ehtimal tanış polis rəisinə zəng vuraram. dedi zəng vurmağın düzgün olmaz. burda yaxşı baxmırlar elə şeyə. həm də həmin polis minnəti olacaq başqalarına, yaxşılıq istəmək adıynan narahatçılıq verəssən ona. mənim üçün həyat dərsidir bu.

birini də danışıblar mənə. deməli, kənddə kişilər müharibəyə gedəndə. bir adam olub. evlərdə kişi yoxdu deyə 1-2 qadına təcavüz eliyib. nəsə olub bu adam da ölüb. müharibədən qayıdan kişilər, bunun məzarını qazıb çıxardıblar. adamı gətirib evinin darvazasının qabağında asıblar. sonra bu adamı qohumları təzdən basırıblar. kişilər gedib məzardan çıxarıb təzdən gətirib asıblar. axırda ağ-saqqallar deyiblər bəsdi.

bəzi oxumamış türklər deyir e, "biz hayat okulunnan mezunuz. sokaklar bize okulumuz". bax onlar da elə. saf, inanılmaz dərəcədə cəsarətli, racon bilən, fikir yürütməyi bacaran adamlardı. məncə əsl azərbaycanlılar onlardı - kənd adamları. xaricin gic-gic, mənasız şeylərini özünə nümunə götürüb, şəhərdə yaşayan adamlar yox.