3. uşaqlar ilə söhbət etmək. fərqi yoxdu qız,oğlan,kök ,arıq ,utancaq, çirkin ya da gözəl. gördüyüm bütün uşaqlar ilə tanış oluram. onlar ilə dərdləşirik. təbii onlara öz problemlərimi danışmıram. xəyal dünyalarımızdan danışırıq. məsələn dünən dənizə getmişdim və sahildə qum ilə oynayan arıq,sıska və qapqara bir uşaq gördüm. uşaq ilə ilk baxışdan bir-birimizə gülümsədik. adı ramil idi. mənə dənizin altındakı həyatdan danışdı. maraqlı xəyalları var idi.bəzən təxəyyürü elə şeylər uydururdu ki, məni çox təəccübləndirirdi. elə bilirdi ki, xəzərdə akula yaşayır və suya çox girsəm məni yeyər dedi. mən də xəyallarını suya düşürməyib təsdiqlədim. sahildə qumdan şəhər düzəltdik. bir-birimizin üstünə su vurduq. təxminən 3saat söhbətləşdik. sonra babası gəlib apardı. o gedəndən sonra psixoloji konsultasiyadan yeni çıxmış kimi hiss edirdim özümü. ailəm ilə belə vaxt keçirəndə bu qədər xoş hisslər yaşamıram. küçədə gördüyüm bütün uşaqlar ilə danışmaq çox xoşuma gəlir. bəzən evdə tək olanda qorxuram deyə bütün bibi,xala,əmi,dayı uşaqlarını yığıram evə və söhbətləşib , oynayırıq. intellektual yarışmalar keçiririk. o 20uşaq elə sakit dayanırlar ki, mən danışanda. çünki onlara illuziyalardan ,real olmayan dünyamdan danışıram . sıra ilə onlar da danışırlar. imkanım olsaydı bütün vaxtımı onlar ilə keçirərdim. uşaqlar ilə söhbət etmək mənə zövq verir. lakin hamı məni buna görə qınayır. insanlar yaşa görə xəyalları kimi , hərəkətlərini də dəyişirlər. bu çox pisdi. çünki o halda insanın ruhu bədənindən daha öncə qocalır.