əjdahalar googlla sözaltı günlük - sözaltı sözlük - həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar - sözaltı etiraf - sözaltı roman - sözlük yazarlarının etdiyi kiçik çılğınlıqlar - ernesto che guevara - bir ölkənin geridə qalmışlığını görmə yolları - siqareti tərgitmək - güldürən dialoqlar 3. bir gün. təxminən, səhər saat 7-8 olar. yoldayam. sadəcə yeriyirəm. bir qoca kişi çıxdı qabağıma. çox yaşlı deyildi. məndə fikir vermədən yanından keçirdim ki, o yüksək səslə “hey” dedi. dayandım, qulaqcığı çıxardım. sifətinə baxıram. o da salam vermədi. yaxşı ki, vermədi. hərhgah, versəydi, onunla danışmayıb, oradan uzaqlaşacaqdım. nəysə, başladı öz hekayəsinə. adam deyir ki, mənim oğlum xəstədi. məndə gözləyirəm ki, davam eləsin. amma durub sifətimə baxır. elə deyir ki, mənim oğlum xəstədi. əlinə baxdım. heç bir kağız filan heçnə yox idi. yəni, bu insanın öz oğlunun xəstəliyini sübut etmək kimi bir məqsədi yox idi. çünki, o düz dediyini bilirdi. özündən də soruşdum, “bu xəstəliyi sübut edə biləcəyiniz bir şey, bir kağız filan var?”. adam çox rahat şəkildə, yox, dedi. yaxşı ki, yox dedi. hərgah, hə desəydi, ona heç bir köməklik etməyib, oradan uzaqlaşacaqdım. nəysə, buna bir az pul verdim. bir az baxışdıq. çox əla bir şey idi. indi bunun ardından mən, onun, sağol, deyib-deməyəcəyini gözlüyürəm, maraqla. indiyə qədər qarşılaşdığım ən səmimi adam, sağol da demədi. yaxşı ki, sağol demədi. hərgah, sağol desəydi, verdiyim pulu geri alıb, oradan uzaqlaşacaqdım.
