7. cem yılmazın bu barədə 99'daki stand up'ında (bax: bir tat bir doku)

yaxşı bir təyini vardı: "lafı gediğe koymak için hırs yaparsan, gedik olursun haberin olmaz" deyə. yəni çox gözəl türkçə işlədilmiş olmasından dolaylı, tam tərcüməsini vermək mənimçün çətin olar ama belə yuvarlamaq olar ki: söz soxum deyə çox ehtirasa gələndə, o soxulan (soxduğun) şey söz yox özün olarsan, heç xəbərində olmaz. bunu xatırlattı mənə bu başlıq. insan eqosunun əsiri, kin və küdurətin məğlubu olduğunda başına gəlməsi ehtimali olan vəziyyətlərdən biridir. ağıllı, bəlkədə fəhmli bir kəsin belə bir səhvə düşməyi çox nadir görülər, amma zəka ayrı şeydir. zəka bir növ biclik olduğu üçün eqoya çox meyil edir. və eqoda zəkaya bir o qədər möhtacdır. iq nə qədər yüksək olsa, eqoda bir o qədər güclü olar bir növ, təsiridə eyni bərabərlikdə artır. idarə qüvvəsi artır. yəni ki gülmə qonşuva gələr başıva da ki gələr başıva "sonra" üçün nəzərdə tutulub atalar sözündə, ama bu vəziyyətdə bu elə o saat eyni anda baş verir. təbii ki, bu yaxşı birşeydir belə vəziyyətdə bir insan üçün. əgər belə bir vəziyyətə düşsəniz, eqonuz bir qədər sınmış və incimiş olduğu üçün özünü bərpa etməsi bir qədər vaxt tələb edəcəkdir. elə bu vaxtda siz idarəni götürüb şaha qalxmış olan eqonuza savaş taktikaları təkminləşdirib ağzının payını verəbilməyə yaxşı fürsətiniz olacaqdır. həm ona bu qədər coşduğu üçün, həmdə özünüzə ona bu fürsəti verdiyiniz üçün yaxşı bir dərs olacaqdır bu təcrübə.