8. ciddi bir problemdir. təvazökarlığı təbliğ etmək gözəldir. təvazökarlıq düzgün yanaşma formasıdır da. çünki əksər hallarda qazanılan uğur tam şəxsi keyfiyyətlərə görə deyil, həm də bir qədər təsadüf, bəxt işidir. belə olan halda insanın təvazökarlıq edib, mən bu uğuru bəxtəbəxt qazandım, deməsi çox gözəldir. amma və lakin çoxlarınız mənlə razılaşarsınız ki, bədənimiz müəyyən mənada qazandığımız uğurdan asılıdır. təvazökarlıqla özgüvənin əlaqəsi ilk baxışdan anlaşılmaya bilər. amma bacardığım qədər düşüncələrimi açıqlamağa çalışacam.
əvvəla özgüvən təbiətdə görə biləcəyiniz ən seksi, ən cazibədar özəllikdir. niyə mi? təsəvvür edin siz bir partnyor və ya dost axtarırsınız. sizin onun bütün özəlliklərini bir anda sezmək şansınız yoxdur. amma beynimiz sadəcə o insanın özünə güvən səviyyəsini yoxlamaqla onun statusunu, səviyyəsini təxmin etməyə çalışır. yəni sadə məntiqlə, bu insanın qabında nəsə var ki, özünə bu qədər güvənir, deyir. nəticədə özgüvəni olmaq həm dostlar, həm də partnyor tapmaqda önəmlidir. əgər siz də dost və partnyor axtarışında şansınızı artırmaq istəyirsinizsə, özgüvəninizi artıracaq xüsusi bir açar özəlliyinizi inkişaf etdirməyə çalışın. məsələn bəzi qadınlar üçün bu bahalı paltar və aksesuarlardır. bəzi kişilər üçün bədən quruluşu, bir başqaları üçün pul və s. bu xüsusiyyətinizi inkişaf etdirdikdən sonra yeni tanışlarla daha rahat ünsiyyət quracaqsınız. və siz daha cazibədar olacaqsınız. ona görə yox ki, sizin pulunuz, bahalı aksesuarlarınız var. ona görə ki, özgüvəniniz sağlamdır və sanki işıq saçırsınız.
indi gələk təvazökarlıqla özgüvənin arasındakı əlaqəyə və ya nəyə görə bədənimiz uğurdan asılıdır. bədənimiz bir növ feedback loop içindədir. yəni elənilən bütün davranışların nəticələri diqqətlə qeydə alınır və yeni növ davranışlar bu qeydlərə nəzərən edilir. indi burda insanın öz hərəkətlərini qiymətləndirmə bacarığı işin içinə girir. məsələ burasındadır ki, həyat və kainat o qədər qəlizdir ki, demək olar ki, hər davranışın nəticəsini istədiyimiz kimi qiymətləndirə bilərik. məsələn yolda gedərkən yerdə pul görürsünüz və götürmürsünüz. bundan sonra, mən yaxşı insanam o pul mənim deyildi deyə götürmədim deyə bilərsiniz. və ya mən axmaq insanam, o pul heç kimin deyildi, götürə bilərdim də deyib özünüzü danlaya bilərsiniz. diqqət edin burda hər iki dəyərləndirmə qəbulediləndir. bəs nəyə görə pozitiv dəyərləndirməni seçməliyik? bu sualı indiyə kimi ancaq post-sovet ölkələrinin intelektuallarından eşitmişəm. pessimizmə dəhşət meyl var. nəysə, cavab isə bundan ibarətdir ki, bədənimiz işin nəticəsini qeyd edir və ona uyğun olan hormonlar ifraz olunmağa başlayır bədəninizdə. yəni siz sadəcə müsbət düşünməklə doğurdan da müsbət hiss edə bilərsiniz, nəticədə özgüvəniniz də artar. indi burda məni səhv başa düşməyin. təbii ki, gözünüzün qabağında uşaqlıq dostunuzu tank əzib keçsə, eybi yox həyat gözəldir deməklə bir şey olmayacaq. ancaq siz hadisədən sonra hər xatirə zamanı bu sözü desəniz, bir müddət sonra buna inanmağa başlayacaqsınız. unutmayın, inanc reallığı yaradır.
təvazökar insanın isə dərdi budur ki, adam qazandığı uğurları öz şəxsi keyfiyyətlərinin üzərinə yıxmır. nəticədə əlindəki dayaq nöqtələri əlindən çıxır. onun üçün uğursuzluq bir başa onunla əlaqəli olduğu halda, uğur bəxtlə əlaqəlidir. bir digərlərinin uğur qazandığını görəndə özünü lazımsız, zəif hiss edər. amma özü eyni uğuru qazananda, ona baxan gözlərdə həmin hissləri görər və uğuruna sevinə bilməz. bu nədənsə bizim tərəflərin insanlarında çox rast gəlinir. yenə deyirəm, yaxşı insani keyfiyyətdir, amma xoşbəxt dolu həyat yaşamaq üçün tərgitmək lazımdır. balansı qoruya bilmərikmi? cəhd edə bilərik. ancaq unutmayın, həyatda bir prinsipə 100% əməl etmək 70% əməl etməkdən daha asandır. gecəniz xeyirə.