699. neçə vaxtı ağlım birinə ilişib qalıb, sözlük.
bir neçə həftə bundan əvvəl bir yaxın qohumumuz xəstəxanalıq oldu. elə alındı ki, hər gün yanına gedib gələsi olduq. orda gördüm onu. bizimkinin baş həkimiymiş. belə gənc yaşda həm də. konkret tutulmuşam da bu qıza sözlük. sözüm-söhbətim ancaq odu. hiss eləyirəm ki, orda oturub danışanda hər sözü ona gətirib çıxardıram. istəyirəm ki, ancaq ondan danışaq. arada gəlir ağır-ağır palataya girir, məni məndən alır da. tərs kimi də bizim xəstə kaprizli biridi. yola getmir həkimnən. aralarında ciddi bir narazılıq yaranacaq deyə ürəyim ağzıma gəlir. onsuzda aşağı olan şansım, daha da sıfıra enər deyə.
indi iş elə gətirdi ki, mən özüm də xəstələndim. apardılar məni bunun yanına. əslində dirənmişdim ki, getməyəcəm. rəngim saralıb, gözlərimin altı qara xortdana oxşuyuram. bu məni belə görsə bütün karizma zad gedəcək təmiz. amma olmadı məcburən apardılar. girdim içəri oturdum. bu salamlaşdı, mənə sərt-sərt baxır.* xəstəliyimə görə panikaya düşmüşdüm bir az sonra başla danlamağa məni. yekə oğlansan ağlını başına yığ cart curt. mən də sevirəm hardcore tünd xasiyyətli qızları. xiyaram nəyəm bilmirəm. aydaa bu məni acılayır mən day da içdən içə coşuram. axır kağız-kuğuzu atdı qabağıma dedi get analizlərini ver sabah gəl yanıma. kabinetinə ölə-ölə girmişdim, əməlli-başlı sağlam adam kimi çıxdım. yəni anlayacağınız bu gün yenə də onunla söhbət etmək şərəfinə nail olacam. -* az qala xəstə olduğuma sevinər hala gəlmişəm ətağa.
illər sonra belə bir hiss keçirdirəm sözlük. yüngülvari vurğunluğun necə xoş bir şey olduğunu unutmuşdum az qala. bilmirəm bu məsələnin axırı necə olacaq, amma özümü xəstəliyimə rəğmən belə bir az xoşbəxt hiss edirəm. bəlkə hər şey bitəndən sonra gəlib bu entryni oxuyub utandığımdan yerə girəcəm. lopa-lopa ət tökəcəm. amma hələki aşiqəm. ağlımda isə elə hey zeynəb xanlarovanın "ceyran" mahnısı səslənir.
dərdindən dəliyəm mən, ceyran
xəbərin yoxdur sənin, ceyran.