1. keçdiyimiz yollar, sonsuz mezarlıqlardır aramsız basdırıldığımız. yola çekilen hasar: heyvanların, qadınların, körpelerin ölüleriyle hördüyümüz. bıçağı tutan elin qurban verildiyi görülmeyib hele . halbuki, qurbanların da başqalarını qurban etdiyi hallar olur. onlar qurban olmamaq üçün qurban eden, yaxud başqalarının qurban verilmesine bigane qalan cemiyyetin tezahürüdür.

başqasının qurban verilmesine laqeyd qalan, elinde bıçaq tutanın simasında öz eksini görür. çünki ellerini qana bulamasa bele, boşqabını qurbangaha çevirib artıq. zülmden ve ölümden qaçarken, başqalarının zülm görmesine ve ölmesine etinasızlıq göstermek ikiüzlülüyün en böyüyüdür.

lakin esl pislik bıçaq tutacaq ele bıçağı uzatmaqdır. heyvanları,körpeleri, qadınları, sevgisinde cinsiyyet tanımayanları ve başqa bir bedende qadın doğulanları hökmle, özbaşınalıqla, esaretle, cinayetle, tecavüzle “qurban” eden, qanın rengini seçe bilmeyecek qeder kordur. eline o bıçağı tutuzduransa qanın rengini ona qırmızı deyil, boz olaraq gösterir. tanrı adına qan tökmek caizdirse eger, şeytana gerek yoxdur artıq . sonsuz merhemet sahibi deyilen varlıq eger yarattığının qanına qeltan olmasını isteseydi göy qübbesi yerinden oynayardı.

odur ki, tanrı deyil insandır qurban isteyen. tanrı’nın sallaqxanaları, kürk biznesi, işgence laboratoriyaları, qefesleri ya da teleleri yoxdur. mesumların qanından ve canından menfeet elde etmez, feryadlarla beslenmez. qurbanın qanı, ancaq o bıçağı tutan ve bıçağı o ele tutuzduranın menfeetleri, inancı, kini ya da nifreti üçün tökülür. qurban kimi feda edilmek, qurban edenin özünü haqqlı ve selahiyyetli görmesinden qaynaqlanır. özünü güc ve ixtiyar sahibi gören her kes, başqasının celladıdır.

göresen dünya qurulandan beri neçe feryad yükselib erşe? ne qeder qan hopub yuxusundan oyandırılandan beri torpağa? neçe heyvan ve insan körpesinin qanadları boyanıb qana?

elimize bıçağı veren el geyindirib biz heyvanlara, insanlıq adlı bu saxta geyimi. qulaqlarımıza zulm etmeyi, öldürmeyi fısıldayan bir ecinnedir o. gülerüzü ile aldadıb bizleri. feqet qurban eden atarsa bıçağı elinden, alnına torpağa toxum ekmek kimi faydalı bir emel yazılar ve yaşarken yaşatmayı seçer.

nöqsandan, günahdan dem vuracaqsa insan, ayıb yerlerini deyil tekebbürünü örtmeli ve buraxmalıdır bıçağı elinden.

qaynaq : çınar ekiz