35. silahlı mübarizə başlığını bağlamaqla məni məyus edən insanlar. silirlər silsinlər e, qozuma deyil. amma söhbət başqadır. orada yazdığım entridə dediyim kimi silahlı mübarizə spesifik olaraq azərbaycan üçün yox, bütün oxşar ölkələr üçün zəruri keçid mərhələsidir. free market economy, demokratik institutların tam işlədiyi sistem tələb eləmək, individualizm, insan hüquqları, gay hüquqları nə bilim nə sikimin başı hüquqları qışqırıb bir başlıqdan qorxmaq oxymorondur. adıçəkilən şeylərə nail olmağın ilkin mərhələsi normal liberal dəyərlərə söykənən sistem qurmaq, vətəndaş cəmiyyəti yaratmaqdır. liberalizm olmadan məhdud səlahiyyətli icra hakimiyyəti və güc mərkəzi parçalanmış dövlət yaratmaq mümkün deyil. güclər bərabərliyindən azca anlayışı olan insan dövlətin polis diktaturasına qarşı silahlı mübarizənin aparılmasının tam legitim olmasını başa düşər. bugün istənilən azərbaycan tipli ölkədə yarım milyon insan belə küçələrə çıxsa, sistem polis gücü ilə şiddətlə cavab verəcək. bu da silahlı mübarizəni qaçılmaz edir.