uşaq vaxtı demək olar ki, hər gecə yaşadığım hadisə. təsəvvür elə ki, 7,8 yaşındasan hər gecə oyanırsan və evdə kiminsə gəzdiyini eşidirsən. şkaflarda qurdalanan, nəyisə axtaran ama tapa bilməyib əsəbi-əsəbi nəfəs alan insanın ya da qarabasanın səsini eşidirsən. səhər evdəkilərə deyəndəki belə-belə deyirdilərki yəqin yuxu görmüsən. hələ bir dəfə düz yatağımın yanına qədər gəlmişdi nə zibil idisə. nəfəsi hələdə qulağımdadı oğraşın. məni elə günə qoymuşdu ki, 5 addımlıq yolu gecə tək gedib işiyə də bilmirdim.