2. bölünmə nöqtəsidir. həm bu mənasız görünən cümləni, həm də bu seçkilərin nə qədər əhəmiyətli olduğunu birazdan izah etməyə çalışacağam. hələlik isə gəlin ölkəmizdəki son 5 seçki ilə bağlı biraz incələmə aparaq:

1993-cü il prezident seçkiləri - sözlük yazarlarının bir çoxu hələ doğulmayıb, bəziləri danışa bilmir, bəziləri isə oxuma-yazmanı öyrənəcək yaşa çatmamışdır. 1975-ci ildə doğulanlar ilk dəfə səsvermələrdə iştirak edəcəklər.

1998-ci il prezident seçkiləri - bizim nəslin tam xatırlamadığı son seçkilər. bəzilərimiz oxumağı və yazmağı təzə öyrənmiş, məktəbə başlamış, ya da bir neçə il içində başlamağa hazırlaşan balaca uşaqlar idik. edə biləcəyimiz heç nə yox idi. heç nə də etmədik. yaxşı da etdik. 5-6 yaşımızda siyasətə girişib ölkəni düzəltməyimizi gözləyən böyüklərimiz utansın. bizim daha vacib işlərimiz var idi o illərdə. əlifbanı öyrəndik, tanıyırdıq hərfləri. elə o vaxtdan gəl!rd!k(nidaçı deyiləm, amma bizim nəslimizin ən cəsur gənclərinə salam vermədən keçmək istəmədim). 1980-ci ildə doğulanlar ilk dəfə səs verəcəkdilər. vədə yetişirdi.

2003-cü il prezident seçkiləri: gəlmişdik 10-11 yaşımıza. bir şeylər baş verirdi ölkədə, amma nələr baş verdiyini, gələcəyimizlə necə oynandığını bilmirdik. yaxşı gizlənpaç oynamağı bilirdik amma. böyüyəndə öyrənəcəkdik ki, xalqın ümid bağladığı, uğruna meydanlarda yemədiyi kötək qalmayan şəxslər bizdən çox daha yaxşı gizlənpaç oynaya bilirmişlər. utanmayın uşaqlar, biz uşaq idik, lap əcəb edib gizlənpaç oynayırdıq o yaşımızda. qoy 40-50 yaşlarında gizlənpaç oynayan böyüklərimiz utansın.

2008-ci il prezident seçkiləri: məndən biraz böyük olan sözlük yazarları yaşlarını doldurub və şəxsiyyət vəsiqələrini alıblar. bir çoxu həyəcanla seçkilərin gəlməsini gözləyir. xalqın xilasında ilk dəfə rol alacaqdı bizim nəsil. amma bir də gördük ki bizim tərəfimizdə olan, səs verə biləcəyimiz heç kim yoxdur ortada. manqurtluğun zirəsində idi xalq o illərdə. müharibə sonrası aclıq keçmiş, qarınları bir tikə çörək görmüşdü deyə qırağa çəkilib oturmuşdu böyüklərimiz. kefləri kök idi. veclərinə deyildi uşaqlarının gələcəyi. o il yəqinki ilk dəfə böyüklərimizin yerinə biz utandıq. böyüklərimizdə artıq utanacaq üz belə qalmamışdı. yenə də "qoy seçilsin, onsuzda konstitusiyamız var" deyib özümüzə təsəlli verirdik ki, cəmi bir il sonra həyat üzümüzə bir osmanlı şilləsi çəkdi. bu işin o qədər də asan olmayacağını o zaman anladı bizim nəsil. 1990-cı ildə doğulan təmsilçilərimiz ilk dəfə səs verəcəkdi o il.

2013-cü il prezident seçkiləri. hansı ara gəldik biz bu yaşımıza psixologiyasına girmiş nəslimiz, artıq qarşısına məqsəd qoymuş, böyüklərin görə bilmədiyi işi görmək vəzifəsini çiyinlərinə almışdı. ilk dəfə ölkənin gələcəyində rol oynayacaq olmağın verdiyi həyəcanla qollarını çırmalamış, gəncliyimizi oğurlamağa çalışanların qarşısına keçmiş və mübarizə məşəlini əlinə alıb səfərbər olmuşdu. yüzminlərlə gənc birlikdə bakı küçələrində gələcəkləri uğruna toplaşmış, azadlıq nəğmələrini oxumağa başlamışdılar. illərdir atalarının edə bilmədiyi işi edə bilmiş olmağın verdiyi şərəf və qürur hissi hamımızın içini alovlandırırdı meydanlarda. heç kimi dinləməmiş və ən çox da "sən, mən etiraz etsək nə dəyişəcək axı, otur oturduğun yerdə, bir tikə çörəyimiz var, ondan da olmayaq" deyən böyüklərin acığına meydanlarda idilər. sanki 20 illik diktaturaya qarşı yox, öz valideynlərinin acizliyinə qarşı savaşırdılar...

2018-ci il prezident seçkiləri: bölünmə nöqtəsidir. həm bu mənasız görünən cümləni, həm də bu seçkilərin nə qədər əhəmiyətli olduğunu indi izah etməyə çalışacağam. 2013-cü il seçkilərində olmayanları oxudunuz az öncə. mən o olmayanları yazanda nə qədər həyəcanlandığımızı izah edə bilmərəm. kaş yazdığım kimi olsaydı, kaş 2012-ci ilə qayıtsaydıq və o etmədiyimiz qəhrəmanlıqları tək tək etsəydik deyirəm. amma zamanın istiqaməti tək yönlüdür və gələcəyə yönəlib. artıq bu bizim gələcəyimiz deyil, uşaqlar. uşaqlar deməyimə baxmayın, uşaqlığımız 1998-ci ildə qaldı, gəncliyimizi də böyüklərimiz satdılar 2008-ci ildə. artıq gələcək yeni doğulan körpələrindir. biz bu günümüzü yaşayırıq. əvvəlki seçkilər haqqında yazarkən yerdən yerə vurduğum "böyüklər" biz olacağıq 2018-ci il seçkilərindən sonra. məhz buna görə bu seçkilər bizim üçün bölünmə nöqtəsidir. qarşımızda iki seçim var; ya bizdən sonrakı nəsillərin gəncliyini satıb böyüklərimizin yolunu gedəcəyik, ya da 2013-cü il üçün yazdığım qəhrəmanlıqları edərək həmişə gənc qalacağıq tarix kitablarında. və əgər məndən soruşsanız, mən qocalanda gənc ölməyi üstün tuturam, əzizlərim. ona görə gəlin bu seçkilərə ciddi yanaşaq. gəlin bizdən olanların bizim üçün həbsdə keçirdiyi hər günün haqqını verək. gəlin tarixi yaşamayaq, yaradaq.

qeyd: son 20 ildə azərbaycanda insan haqqları uğrunda mübarizədən dönməyən şərəfli böyüklərimizin əllərindən öpür və onları bu yazıda yazdığım ittihamlardan azad edirəm.