67. həqiqətən məhəmməd ibn abdullah rəsmən peyğəmbər olmasa belə çox hörmət ediləcək bir şəxsdir. onun müsbət cəhətdən etdiyi çox inqilab və dəyişiklikləri var. (ətrafı üçün) açığı məhəmməd bu yola başlayanda o ərəb imperiyası, xilafəti qurmaq fikri yox idi. mal, mülk də yığmaq fikrində deyildi. çünki əvvəllər də imkanı var idi. onun bir məqsədi var idi; o da ki ətrafdakı insanları adam etmək. o məqsədlə yola çıxdı.

quran adlı bir kitab var. hansı ki, müsəlmanların ana kitabı kimi baxdığı, qeyri-müsəlmanların isə məhəmmədin yazdığı deyə adlandırdıqları bir kitab. bu quran həqiqətən də şeir kimidir. axıcıdır. nəysə.

orada bir surə var ki, məhəmməddən sonrakı xəlifələr haqqında əvvəlcədən məlumat verir. 4 xəlifəyə də əvvəlcədən işarə edir. qədim dünya tarixində də keçmisiniz. məhəmməd bunu heç vaxt bilə bilməzdi. özü də şiələr məhəmməddən sonra əli ibn əbu talib olmalıydı deyirlər. amma əbubəkr, ömər, osman və əli olur. deməli elə söz deməyib məhəmməd. özü də simvollarla işarə. fəth surəsi, 29-cu ayət.

"məhəmməd, allah'ın rəsuludur. onunla bərabər olanlar, (əbu bəkr) inkarçılara qarşı çətin, (ömər) bir-birlərinə qarşı da mərhəmətlidirlər. (osman) onların, rüku və səcdə halında, allah'dan lütf və xoşnutluq istədiklərini görürsən. (əli) onların səcdə əsəri olan əlamətləri üzlərindədir."

həqiqətən də əbu bəkr həmişə məhəmmədin yanında olub. 622-ci il, hicrətdə də məhəmmədin yanında olub məkkədən çıxanda. ömər ibn xəttab da sərt adam olub ümumiyyətlə. hələ fikirləşin, inanmayanlara qarşı necəymiş. osman ibn əffanda çox təvazökar insan olub. və əli ibn əbu talib də çox namaz qılan olub. səcdədən də gec qalxarmış.

tam ardıcıllıqla xəlifələrə işarə etməsi həqiqətən də ecazkardır. yəni bunu məhəmməd bilə bilməz ki, özümdən sonra kimlər olacaq xəlifə. və belə daha çox sirli ayələr var. yuxarıdakı entrydə də yazılıb.

məhəmməd o dövrə baxanda dahi bir şəxs olub. yaxşı insan, ədalətli hökmdar, öz ordusunda mərhəmətli komandan. bir hadisə var. məkkənin fəthindən sonra məhəmmədə biət eləməyə gəlirlər. müsəlman olmağa gəlirlər. ora bir adam gəlir. məhəmmədin hüzuruna gəlir. və "məhəmməd, mən sənin peyğəmbərliyini qəbul etməyə gəldim. amma bir problem var" deyir. məhəmməd isə problemin nə olduğunu soruşur və aydınlaşdırmaq istəyir. adam deyir ki, "mən sizi üzəcək, ciyərinizi parça-parça edəcək bir şey etmişəm. mən sizin qızınız zeynəbin məkkədə atdan (yaxud dəvədən) düşürtdürülüb, körpə uşağının düşməsinə (hamilə idi) səbəb olan adamam. qızınıza əl qoyub, ona pislik etməyi məqsəd qoyan qrupun lideriyəm mən cabbar.. nə deyirsiz? məni bağışlayacaqsız? mənə bir çıxış yolu varmı?" bildirilir ki, bu son cümləni deyəndə onun yanındakı səhabələr əlini qılıncına saniyəsində uzadır. çünki o zeynəb xəbəri mədinədə eşidiləndə, yayılanda ömər ibn xəttab kimi səhabələr and içiblər ki, "o məkkənin örtüsünə yapışmış olsa belə onu öldürəcəyik." bu artıq həqiqətən cinayət deyil, məhəmmədin iffətinə bir hücum idi yəni. məhəmməd adama baxıb; "sən o'sanmı? müsəlman mı olacan?" o da deyir ki, "müsəlman olmaq istəyirəm." məhəmməd də, "onda de ki, allah bir, məhəmməd onun rəsuludur." adam deyir. sonra məhəmməd qayıdıb adama "indi qalx, get burdan" deyə ifadə işlədir. adam da başını sallayıb gedir ordan. sonra ömər əsəbi vəziyyətdə məhəmmədin qabağında bütün heybətilə diz çöküb deyir ki, "sən necə icazə verərsən bu adama?! sən bir qaş-göz hərəkəti eləsən idin,bunu ikiyə bölərdik!" məhəmməd də orda ömərə əsəbləşir ki, "xəttabın oğlu. peyğəmbər qaşla gözlə hərəkət eləməz!"

yəni bir fikirləşin. onu buna nə vadar edir ki? biz olsaq onu məhv edərik bəlkə də. bizim qəlbimizi yaraladan hadisənin banisini ən azı məhkəməyə çıxartırıb, buna hökm oxuyun demərik mi? deyərik. amma məhəmməd demədi. ümumiyyətlə çox qəribə adam olub məhəmməd.

din uydurduğuna inanıram mən də. amma bu sahədə araşdırmalarımı davam etdirirəm.. mən təsadüflərə inanıram, sadəcə təsadüfləri çarpdırdım.