3. nilgün: niye konuşmuyorsun? susmazdın hiç. hani nerde o bitmeyen hikayelerin?
ferhan: ne anlatayım?
nilgün: en güzel hikayeni anlat.
ferhan: az biraz kafası kırık bir doktor gelmişti içeri. o anlatırdı. vücudun bütün seslerini duysan sağır olurdun, derdi. oysa biz sadece kalbin sesini duyuyoruz. kanın akarken çıkardığı uğultu ya da yaraların kabuk bağlarken çıkardığı sesler…
nilgün: sen… sen çok güzelsin.
ferhan: gevezenin tekiyim o kadar…