1. yəqin ki hər dəfə pəncərəni açıb çölə baxarkən və ya adicə yol ilə gedərkən qarşılaşadığım gördüyüm və ya çox vaxt blokunun nömrəsini bilmədiyim üçün axtarıb tapa bilməyən zaman azdığım kibrit qutuları belə bir mövzunun da olduğunu xatırtlatdı mənə. mən saəcə bildiyimiz binalardan danışıram ha. bi na lardan ( binamusun kiçildilmiş versiyası) ndan yox. heç indiki müasir göydələnləri də demirəm. 9 və ya 5 mərtəbədən ibarət binalar. hər ikisi də mənə doğmadır. 20 ilimin 10 ili 5 mərtəbəli 10 ili isə 9 mərtəbəli binalardakı mənzillərdə keçib ( yəni yozulmasın deyə deyim ki evlərdə deyəndə ki ailəmə məxsus mənzillər demək istədim ) indiki göydələnlərə baxıram baxdıqca yenə baxıram bir də görürəm ki boynun başımı həmişəki halından çıxarmış olur. bu tip müasirlikdə yaşayanlara həmişə sual vermişəm ki burda mənzil almağının səbəbi və ya özəlliyi nədir? əksər cavablar da ( genişlik və adrenalin ) tipli fikirlər olub. amma genişlik nədir və adrenalin nədir? bunu anlamamışam. bəlkə insanlar genişliyi adrenalin sayırlar onu deyə bilmərəm amma bilirsiz bu dunyada ən böyuk varlıq insandır elə deyil mi? amma bu göydələnlər sanki insanın üzərinə gəlirlərmiş kimi bir təəssürrat yaranır məndə. hələ onların tikilmə tərzini demirəm. memar olmasam da keyfiyyət göstəricilərini görə bilməyəcək qədər kor deyiləm. amma nə olsun tikilir tikilir yenə də tikilir. tikilsin amma bircə bizim köhnə binanı sökməsinlər ( nalaca uşaqlar kimi mən də eqoistəm bu mövzuda )