102. təxminən 7ci sinifdə oxuyurdum. 9cu sinifdə bir qıza vurulmuşdum. həmişə otağın qapısını açib,ona bir saniyəlik baxib qaçardım. bufetdə də o qızlarla cola içəndə (o vaxt cola baha idi) mən evdən gətirdiyim pendir çörək yeyərdim.amma məni gördüyünü dəqiq bilmirdim. nə isə. bir gün ev telefonlarını tapıb, gündə ən azı 100 dəfə zəng edib,səsinə qulaq asırdım. bəzi vaxrlar qardaşı ya da atası dəstəyi götürürdü. beləliklə 1 həftə boyunca zəng etdim. axırda atası bezib nömrə yazan telefon aldı. günlərin birində dərslərimi oxumazdan əvvəl qızın səsini eşitmək istədim. zəng etdim, atası götürdü. dəstəyi yerə atdım. daha sonra evə zəng gəldi. evdə heç kim olmadığından dəstəyi mən götürdüm. ya allah… nəyim varsa, nəyim yoxsa başladı söyməyə,danışmağa… mən şokda idim. nə baş verdiyini anlamırdım… dəstəyi yerə qoyduqdan sonra qardaşı zəng etməyə başladı. fikirləşdim ki, belə davam edərsə yay tətilini evdə davam etməli olacam. telefonu qırdım. o vaxtlar ev telefonu almaq çətin idi. beləliklə 1 ay telefonsun qaldıq. sonra qızgil köçdülər. onlar ürəyimdə elə bir iz qoyub ki, indiki vaxtım olsaydı sikərdim var yoxlarını