7. kamyunun üç dörd əsərini oxumuşam. amma deyə bilmərəm hə kamyudursa hamısını sevirəm yox. mən onun daha çox vəba əsərini sevmişəm. dərin kitabdır çox dərin.o kitabı analiz edərək çox nəticələrə gəlmişəm. məsələn, ən sevdiyim və mənə ən çox təsir edən səhnə, ailə üzvləri vəbadan ölən bir şəxs ağlayaraq evini yandırır. bu vaxt əvvəllər onunla mehriban olan qonşusu qaçaraq evə girir və yanğından sağ qalan kreslonu daşıyaraq aparır. bu o deməkdir ki vəba gəldisə insanların nə edəcəklərini bilmək olmur. saramaqonun korluğu ilə müqayisə etmək olar. kamyunun bəlkə də məncə bütün gücünü qoyduğu əsərdir.yad isə... bilmirəm.yad məndə o qədər ziddiyyətli fikirlər oyatdı ki.yox anasının ölümünə görə mən onu söymədim əksinə heç təsir də etmədi.amma niyə sonda o gənci öldürür o mənə çatmadı.sadəcə psixi problemli insan kimi baxdım qəhrəmana və kitabın üstündən keçdim.nə vaxtsa qayıdacağıma əmin olaraq keçdim. bəlkə də düzgün zamanda oxumayıbmışam.