5. illər keçsədə üstünnən hər dəfə xatırlıyıram bu günü.düzdü mənim zamanımın böyük qismində dərslər ayın 1i başlıyırdı amma sonlara doğru ən yadda qalan vaxtları 15i idi.səhər tezdən durub hazırlaşmaq.bütün yay boyu günortaya qədər yatmağa öyrəşmiş bir bədən üçün necə də çətin.yuxulu gözlərlə saroçkanı düymələmək sonrada düymələrin birini yuxarıda qaldığını görmək.məktəb həyətinə girəndə sanki illərdir bu məktəbdə oxumamışsan kimi bir utanqaclıq.bir birinci sinif uşağı utanqaclığı.sürətlə boylanıb öz sinif yoldaşlarını axtarmaq.belində boş olan,içinə bir dəftər bir ruçka qoyduğun quş kimi yüngül çantayala sürətnən onların yanına getmək.3 aydır görmədiyin uşaqların qəribə şəkildə dəyişdiyin görmək.bəzisinin boyu bəzisinin saçı...və budur .açılış tədbiri başlıyır .direktor bu dərs ilində keçən dərs ilindəki məktəb uğurlarını davam elətdirməkdən keçən il 600 balı keçən tələbələrdən məktəbin remontunnan danışır.ayaqda durmaqdan yorulduğunu hiss eliyirsən.tədbir qurtarır .hamı siniflərinə keçir.biz də hər tərəfi köhnə tozlu tarix xəritələri ilə dol sinfimizə.3 ay öncə yarıda qalmış söhbətlərimizə, gülüşlərimizə, zarafatlarımıza davam eleməyə gedirik.burdakı vaxtlarımızı həyatımızın başqa dövrlərində çox axtaracağımızı bilmədən.