2. "rusla qonşu olmaq bədbəxttliyi" adlı məqaləsindəki fikirlərlə 100 faiz razıyam. ümumiyyətlə əgər hansısa kiçik dövlət böyük dövlətlə qonşudursa, üstəlik o böyük dövlətin sakinləri kiçik dövlətə yuxarıdan - aşağı baxırsa və hətta o kiçik xalqın sakinləri də yaltaqlığı sevirlərsə, qorxaqdırlarsa, bədbəxtdirlər.

məqalə:



--sitat--

orxan zeynalov olayına ilk öncə balaca bir statusla reaksiya verdim: “siyasət ona görə pis işdir ki, lazım olanda bir milləti qara qarayevlə deyil də, orxan zeynalovla tanıya bilər!”
bu qənaətə gəlməyimin kökündə isə maraqlı bir əhvalat dayanır. bir dəfə bizimkilər moskvada gürcü, erməni və ruslarla oturub xaş yeyirlərmiş. birdən söz milli xüsusiyyətlərdən düşür. ruslar bir neçə məşhur erməni və gürcü sənətçisinin adını çəkəndən sonra bizimkilərə baxıb qımışırlar: “siz heç də, siz alverçisiz!”
məclisdə bir-iki kitab oxuyan keçmiş müəllim də varmış. vətənin onu bezdirib soyuq və şaxtalı moskva bazarlarında kartof daşımasına vadar etdiyini nəzərə almadan buyurur:
“taxir salaxov, muslim maqomayev, kara karayev...”
rusun biri xumarlanmış yaşıl gözlərini süzərək cavab verir:
“aaa... bəyəm kara karayev yəhudi deyil?”
azərbaycanın elə bir tarixi faciəsi yoxdur ki, orda rus imperializminin barmağı olmasın.
bu həqiqəti hamı bilmir, ancaq qorxudan dinmirik.
ən yaxşısı bizim kimi qotur gündə olan ermənini günahlandırmaqdır.
məəttəl qalıram, indiyədək, orxan zeynalov olayında nə əcəb “erməni əli” tapmayıblar? ans hara baxır bəs?
fransızlar almanlara, almanlar ruslara, ruslar isə bizə kobud millət kimi baxır. üstəlik ruslar bizi həm də avam hesab edir. istədiyi kimi rəftar edirlər bizimlə. bu həmişə belə olub və belə olcaq. məsələn, bir azərbaycanlı rusu öldürürsə bu qlobal olay, bir dəstə rus bir azərbaycanlını aşsüzənə döndərirsə adi məişət hadisəsidir. niyə də olmasın. yaxşı adam olsaq öz vətənimiz yiyə durardı bizə! bitli-birəli bomjlara!
bir dəfə şəhərdə maşın sürürdüm. qarşı tərəfdə qəfil yaranan tıxac məni piyada xəttinin üstündə dayanmağa məcbur etdi. bu vaxt yanımdan keçən gənc və yaraşıqlı bir rus gənci üzümə elə nifrətlə baxdı ki, az qaldım sükanın altına girəm. bu nifrətin içində həm də aşağılayıcı, tənəedici, hətta təhqiredici çalar vardı. sanki, mən o qədər gerizəkalıyam ki, piyada xəttinin üstündə maşın saxladığımın fərqində deyiləm və sanki ruslar özləri küll halında bu qədər qanunpərəst, demokratik və humanistdirlər.
özümü saxlaya bilmədim.
başımı pəncərədən çıxarıb qışqırdım:
“ey, tovariş, mən əfqanıstana tank sürməmişəm eee... aşağı-yuxarı xətt tapdalamışam, uzağı cəriməsini ödəyib gedəcəm!”
belə...
ruslarla qonşu olduğumuz üçün bədbəxtik!

--sitat--