10. sabah səhər oyanıb burdaki ən marjinal gənclərin yığışdığı kafeyə gedəcəyəm, sonra içəri girib ən öndəki masanın üzərinə çıxıb bağıra-bağıra onlara gözəl, son dərəcə ritorik, nihilizm dolu demogojik bir şeylər danışacam. içlərində hamısı mənə gijdıllağ deyəcək, ama yarısı negativ mənada yarısı pozitiv mənada, pərəstiş mənasında. həmin o mənə pərəstiş duymuş insanları yığıb bir evə qapanacam onlarla birlikdə. və bərabər həytın mənası üzərinə "fəlsəfi" söhbətlər edəcəyik, insanın varlıq səbəbi, varlıq mənasızlığı kimi söhbətlər edib "intellektual olacağıq", və sonra, sonra bilirsiz nə edəcəyik? əlimizə eynilə 1994 tutsi soyqırımna hutu'ların yüz minlərlə insanı öldürərkən istifadə etdiyi o böyük bıçaqlardan alıb sizin evlərinizə girəcəyik, hutulardan da daha betər şəkildə qətl edəcəyik sizləri, qadınlarınıza gözlərinizin önündə təcavüz edib sizi sağ buraxacağıq, bəzilərinizi əlil buraxacağıq, və bütün bu cinayətləri işləyərkən də gözəl ritorik cümlələr quracağıq, "bizə baxın özünüzü görəcəksizin", "həbsxana beyindədir", "siz sadəcə varsınız, yaşamırsınız" və.s kimi ritorikalar. cəmiyyətin bütün tabularını qıraraq hərəkət edəcəyik, saqqallı və uzun saçlı olacağıq, intellektual bir görünümümüz də olacaq. uşaqlarınıza da gözlərinizin qarşısında təcavüz edəcəyik və.s bütün bunlardan sonra sizin gözünüzdə anladığım qədəri ilə "maraqlı", "heyranlıq oyadan", "şirin", "intellektual qatil" olacağıq hə? deyilmi?

yəni mansona olan pərəstişlərdən anladığım budur, onun kimi ritorika edə bilsək, ki postmodern dünyada bu ən asand peşədir əmin olun, bunu edə bilsək bizə də pərəstiş duyacaqsınız? t-shirt'lərinizə bizim şəkillərimizi vuracaqsınız? profil fotoşəkillərinizə? yox? niyə bəs? manson üçün niyə eynisini edirsiniz?

məncə mansona pərəstiş edən insanlar, bir dəfə daha düşünün. insan öldürməyə normal baxa bilərsiniz buna bir şey demirəm öz fikrinizdir. ama özünüz və yaxınlarınız üçün də normal baxırsınızmı? bir insan nə qədər laqeyd, cəmiyyətdən uzaqlaşmış olsa da öz dəyərləri olur. dəyər verdiyi şeylər/insanlar olur. olmayanlar var ona birşey demirəm, ama o dəyər verdiyi şeylər olmayan insanlar ya mayakovski kimi intihar edir, ya nitşe kimi bir köşəyə çəkilir, ya da camus tərzi laqeydlik yaşayırlar, və əsas məsələ də odur ki bu insanların sayı çox azdır, yəni bütün emosionallıqdan uzaq, tamamilə rasyonal insanlar bugün çox azdır. nə qədər marjinal, nihilist, hedonist olsa da çox insanın bir dəyəri var. ama bu dəyəri olan insanlarıb durub bir cinayətkara pərəstiş etməsi utanmadan bir də onu dəstəkləməsi çox absurddur, təzaddır, gülməlidir. bunu edən insanlar adna'ya girib tələbələri öldürən qatili söyürlər. niyə? manson kimi nitq qabiliyəti olmadığı üçün?

mansonu dəstəkləməyiniz həm də manson olmaq istəyən insanlar ortaya çıxarır, bu fikirləri eşidən ya oxuyan bir insan qaza gəlib durub gedib cinayətlər işləyə bilər. və siz bunda günahkar olmuş olursunuz, cinayətə ortaq olmuş, təkan vermiş olursunuz.

dexter tərzi bir cinayətkardan bəhs etmirik biz, məsum insanları öldürən iyrənc bir adamdan bəhs edirik. kimin məsum olub kimin məsum olmadığı çox müəmmalı bir mövzudur o ayrı. ama bir ümumiləşdirmə edəcək olsaq əgər hamımız bilirik məsumdan qəstim nədir mənim. başqasının şəxsi həyatına müdaxilə etməyən insandır məsum insan. dexter tərzi bir qatil isə başqasının həyatına müdaxilə edən iyrənc insanları öldürən qatildir. mən insan öldürməyə qarşıyam demirəm, bu mövzuda özüm özümlə ziddiyətdəyən onsuz da, o ayrı.

bu fikrə cavab olaraq "cinayətə təşviq edən, çəkilmiş filmlər də çəkilməsin onda. joker kimi real olmayan mənfi film obrazlarını da insanlar poster edib otaqlarına vurmasın onda" deyə bir cümlə qurula bilər, doğru fikirdir. ancaq arada bir fərq var, fakt olaraq realda mövcud olmuş bir cinayətkarı sevmək/dəstəkləməklə real olmayan bir film obrazını sevmək arasında fərq var. ikisi də eyni zibil ola bilər, ama real olan çox çox daha böyük zibildir.

mansonu özünə ləqəb etmiş marlyn manson dinləyən bir yeniyetmə, ləqəbin sahibi charles manson haqqında oxuyub qaza gəlib bıçağı əlinə götürüb məsum insan öldürsə bunun günahkarı heç kim olmayacaq? bu fikirlər tamamən "cəmiyyət insanı" fikirlərdir. yəni mənim bu ifadə etdiyim fikirlər. poxuyist düşüncəli bir insan ala mən nə sikirəm deyə bilər, ama bir nöqtəyə qədər. anarxizm məsələn, bizim insanımız, daha doğrusu bir çox gənc insan anarxizmi poxuyist, hedonist bir ideologiya olaraq mənimsəyir, zənn edir ki anarxizm tamamilə xaotik bir ideologiyadır, dövlətlər yoxdur, istəyən istədiyini edər, cinayətlər sərbəst, həbsxanalar yox sanırlar və bu tip cinayətlərə də "normal" baxırlar. yox qadan alım, siz belə düşünərək kropotkinin ideologiyasına, özünə xəyanət etmiş olursunuz, anarxizmin fikir ataları cəmiyyət xaos içində olsun deyə ortaya atmayıblar fikirlərini, onlar əksinə xaos yox bir nizamın tərəfdarı olublar, bərabər hüquqlu dünya təxəyyül ediblər, kimsə kimisə öldürmək də sərbəstdir deməyiblər. onlar insanı idealist(yaxşı) bir varlıq olaraq ələ alıblar, hansı ki mənə görə insan realist(pis) varlıqdır, və anarxizm dəstəkçisi olan indiki bəzi gənclər insanı realist bir varlıq olaraq qəbul edirlər. bəzi deyirəm çünkü hamısı belə deyil haqqlarını yeməmək lazımdır. insanı realist varlıq olaraq ələ alırsansa onda sənin anarxist olmağının mənası yoxdur axı qardaş? bu təzaddır.

niyə anarxizm söhbətini ortaya attım çünkü adətən bu manson kimi cinayətkarları dəstəkləkləyən insanlar anarxist(saxta anarxist), poxuyist, nihilist insanlar olur. onlara başa salmaq istədim ki sizin xəyal etdiyiniz anarxist dünyanın fikir ataları hamının bir-birini öldürdüyü bir cəmiyyət yox, hamının xoşbəxt yaşadığı bir cəmiyyət arzu ediblər.

son olaraq bir şeyi də qeyd edim, mansonun heç kimi öldürmədiyi, sadəcə öz dəstəsinə əmr edərək öldürtdüyünə dair fikirlər var. ola bilər, ama bu onu günahsız etmir, həm onsuz da heç kimi öldürməmiş olmasına inanmıram mən, sadəcə sübuta yetirilməmiş ola bilər ya da onun dəstəsindəkilər öz boyunlarına götürmüş ola bilərlər onun öldürdüklərini.

xülasə, demək istədiyim, mansonu sevən dostlar, bir daha düşünün.