6. mən hər üç halı yaşamışam. qrup halında yaşamaq, sevgilimlə yaşamaq və tək yaşamaq. ən ağırı və dərini tək yaşamaq idi. dərin olan hər şeyin maskası var. təkliyin maskasını qopartmaq çətindir, gücsüzləşdirir insanı. tək qaldığım illərə qayıdacam.
tələbəliyimin ikinci ili, aid olmadığım şəhərdəyəm, aid olmadığım universted var, aid olmadığım fakultə var, aid olmadığım şəhərin, aid olmadığım küçəsində qalıram, aid olmadığım qonşularım var, aid olmadığım evdəyəm, aid olmadığım qab qacaqlar, aid olmadığım, açmadığım televizor var. aid olmadığım təkliyi yaşayırdım.
bunlar hamısını gec fərq etdim. gec fərq etdiyimə görə ara sıra sevindim, çünkü böyüməyimə onlar ağırlıq olaraq səbəb oldu. bu qədər aid olmamaq hisslərinin bir yerə toplanması bəzi gecələr partlayışlarla nəticələndi.
insanlar təkliyin ilahlığına inandılar. amma tək qalacaq qədər yetişkin, tək böyüyəcək qədər dolğun olmamışdılar, sadəcə təklik maraqlı idi. ailənin uzun müddətlər boyu hər şey drammatikləşdirməsi, yersiz problemlər, insanlar, hər şey təkliyin varlığına inanmağa gətirirdi. amma bacarmayanlar oldu, bacaranlar oldu, bir də məcbur bacaranlar. mən üçüncülərdənəm.
tək yaşadıqca qaz, işıq, internet qəbzlərini yığmağa, mənim kimi beyniniz dumanlıdırsa, onlarla danışmağa başlayırsınız. sıfır səssizlik dərəcəsində heç nə olmamış kimi gülür, ağlamaq üçün sifətinə lazımsız mimikalar yerləşdirirsiniz. bütün semtomplar dəliliyinizə dəlalət edir, amma əlinizdə dəlilikdən başqa heç nə qalmıyıb və bunun üstünə içmək lazım olur.
kütləvi telefonların bağlanması, sifariş verilən yeməklərin yataqda qalıqları, tuvaletdə artıq qıllar və daha nələr, nələr, tək yaşamağın parçaları halına gəlirlər.
insan yavaş yavaş öyrəşir depressiyaya. əvvəlcə beyin, sonra bədən, sonra xarakter, sonrasını bilmirəm. içinə yuvarlanıb orada boğulmağı seçirsiniz və əlinizdə dəliliklə depressiya qalır sadəcə.
bu qədər pessimist olmaq istəməzdim. amma tək yaşamaq, təkliyinizlə bütünləşmək ağrıdır. mümkün qədər ondan uzaqlaşmağı seçdim, mənə kömək etdi, özümü tanıtdı, harda olduğumu göstərdi, amma yorulmuşdum. sadəcə yorulmuşdum.
tək yaşamaq klastrobiyanı inkişaf etdirir. dört divar sizin boğulub absurd ölümünüzə səbəbiyyət verə bilər. mən ölmədim, amma yaşadığımıda iddia etmirəm.
özümlə yetəri qədər danışmışam, dərdləşmişəm. artıq istəmirəm.
təklik ölümə aparır. maraqlı ölüm istiyirəm...