1. eramızdan əvvəl 5ci əsrlərdə yaşamış çinli filosof.

həyatımızın limiti 100 ildir. hər 1000 adamdan 1i heç bu qədər yaşamır. bir adam təsəvvür edin. böyümək və qocalmaq onun demək olar ki, həyatının yarısını alacaq. bir hissəsi yatmaq, bir hissəsi oyanmaqdan ibarət olan vaxt da o yarının yarısını alacaq. ağrı və xəstəlik, kədər və əzab, qohumların ölümü, qorxu və narahatlıq da yarının digər yarısını alacaq. 10 yaxud bir çox il qalır, nədənsə narahat olmadan tam xoşbəxt keçirdiyimiz bir an olmur. bu halda həyat nə üçündür? bunda nə hikmət var? gözəllik və bol yemək, təkcə bu. musiqi və seks, təkcə bu. amma gözəllik və bol yemək həmişə mümkün olmur və musiqi ilə seks də hər zaman zövq vermir. üstəgəl biz cəzalar tərəfindən təhdid edilirik və mükafatlarla aldadılırıq. biz daima kiçik bir tərif üçün çalışırıq hansı ki, müvəqqətidir və şöhrət istəyirik, hansı ki, öləndən sonra gələcək. biz təkik, qulaqlarımızın nə eşitdiyinə, gözlərimizin nə gördüyünə önəm veririk, bədənimiz və düşüncəmiz üçün nəyin yaxşı yaxud pis olduğuna baş sındırırıq. buna görə də indiki anın zövqünü dada bilmirik və özümüzə vaxt ayırmırıq. bütün bunların zəncir və ikiqat həbsxanadan nə fərqi var?

sitatının sahibi