7. (baxma: recep ivediye gülən insan)

himyma gülsə daha fərqli olacaq? insanların bir şeyə gülməsi sizi niyə narahat edir ki?
hər bir insanın müəyyən yumor anlayışı var. bəziləri çox incə zarafatlara gülür, bəziləri situasya zarafatlarına gülür, bəziləri təqlidlərə * yamsılama, ləhçə , bəziləri söyüşə, bəziləri yıxılana, bəziləri də özünə. nə fərqi var bunların. biri sənin güldüyün şeyə gülməyib * sənin aləmində səviyyəsiz adlandırdığın bir şeyə ürəkdən qəhqəhə atırsa, bunun sənə girən tərəfi nədir. mən kaş gülə bilsəm deyirəm. ən incə zarafatları da tutanda mənə maraqlı gəlir, gülə bilmirəm. situasya hərdən güldürür. heç nə bu həyatda məni özümdən böyüklərin yanında gülməməli olduğum vəzyətdəki, yasdakı, dərsdəki, danlanandakı, aptekdəki qədər güldürmür məsələn. mən də istiyirəm izlədiyim şeydən həzz alım, rahat ürəkdən gülüm. alınmır. bacarmıram. əgər gülmürəmsə buna, gülənlərə niyə yuxardan aşağı baxmalıyam ki. sən xarici seriala/ kinoya baxıb gülürsənsə və ya cem yılmazın xırda söhbətlərini tutanda özünü zor hiss edirsənsə məsələn, bu səni bu şəhərdəyə baxıb gülən insandan üstün edir? özüvü yekə sik * balşoy xuy sayırsan bununla? keçin də bu söhbətləri. özünüzü bəlkə ilkin'dən * şəmi üstün sayırsınız? bəlkə bu adamların atv maqazin'in sonunda qaranlıqda elədiyi dublajları birinci dəfə görəndə gülməmisiz?
o yüksək yumor anlayışıvızı * mizah hissivizi alın saxlıyın özünüzdə qalsın. sözlük deyib ekşi'yə bu qədər özənməyin. bir şeyi tənqid edəcəksənsə haqqını ver. verə bilmirsənsə sox içivə bir zəhmət

tanım vermiyəcəm bu başlığa, çünki dəxli yoxdur. amma başlığa dəxli olmayan dinozavrları zadı söhbətə soxan yazarlardan normal insanlardı, məsələn. nə yaxşı təkamül'ü bilirik