2. əvvəla onu deyim ki, bu film ferzan özpetek kinematografının şedevrləri arasındadır...mənim üçün bu filmi unudulmaz qılan məqamlardan biri mikelanceleonun davud heykeli qeder yaraşıqlı ve valehedici raoul bova'nın varlığının yanı sıra, filmdəki guadelupe pineda ifasında "la historia de un amor" mahnısı altındakı rəqs səhnəsidir...giovanna və simone'nin bu musiqinin sədaları altında rəqs edərək keçmiş və günümüz arasında mükəmməl pəncərəli keçiş, gramafonun uğultulu sesi, simone ve davide'nin bir birinə atdığı kaçamak baxışlardakı sevgi və kədəri, səssizcə kabullenmişliyi çox ustalıqla izləyiciyə aktarmışdı ferzan...hələ də zaman zaman o səhnəni açıb izləyirəm...çox təəssüf ki, ferzan özpetek'in son filmləri bu duygulardan yoxsun, sönük və ruhsuzdur...