--sitat--
“Böyük şəhərin işıqları” filmindən bir səhnəni yada salaq: heykəlin açılışına çox adam yığışıb. Ziyalılar, burjua sinfinin nümayəndələri, polislər... Lakin ONUN yatmağa yeri yoxdu. Ağ mələfə endirilir və biz görürük ki O, heykəlin qucağında yatıb. Bəli, adamlar heykəlin açılışına yığışıb, Ç.Çaplin isə yatmağa yeri olmadığına gorə heykəlin qucağında yatib. Təbii, bu, ora yığışanların xoşuna gəlmir. Hamı onun üstünə qışqırır. Çünki Çaplin ikiüzlülük edənlərin, yalan danışanların, öz yalanlarına başqalarının da inanmasını tələb edənlərin sifətinə sərt sillə vurur. Onların ovqatını korlayır. Çaplin açılış mərasiminə yığışanların qəzəbinə tuş gəlir. Onlar aşağıdan qışqırırlar, ”sən, niyə bu inkişafı görmək istəmirsən, çörək yoxdu, piroq ye”. Çaplin aşağı düşmək istəyir, bu zaman kəməri heykəlin qılıncına keçir. Üstəlik, himn çalınır və o, həm də qılınca keçmiş bir vəziyyətdə düz dayanmağa məcburdu. Buyurun, kiçik bir səhnədə ötürülən mesaj nə qədər aktualdı. O qədər aktualdır ki, bilmirsən güləsən, yoxsa ağlayasan.
--sitat--
tam yazı
