4. açığı bu hal son vaxtlar məndə də yaranıb. indi yazacaqlarım biraz etirafla da əlaqəli olabilər; lakin bu ad: yazmaq istəyib də yazmamaq, indi ifadə edəcəyim fikirlər üçün idealdır.

əvvəla sözlük mütləq surətdə vacib məhfumdur. yer və zaman zaman bunu ifadə etməkdən çəkinməmişəm: buraların (sözlüyün) mahiyəti, illər sonra anlaşılacaq. burada fikirlər (şübhəsiz ki burada anonimliyin də rolu böyükdür) danışır. bir baza yığılır. insanlar (fikirimcə) istədiklərini sərbəst halda yazma güclərini tapa bilirlər. onlar yazdıqca əslində birbirimizi daha yaxşı başa düşməyə başlayırıq. kimliyimiz olmadığı vaxtlar (və paralel olaraq oxucunun da kimliyi gizlidirsə) dəyər vermə halları çoxalır. hər halda, bu mənə görə belədir. sözlük ön mühakiməni bacardığı ölçüdə minimalizə etməyi bacarıb.

mənim artıq yazmaq istəməməyimə səbəb sözlük deyil. düzdür, ara sıra mənim də etiraz etdiyim mövzular şişirdilir; mənasız, iki cümlə qurma gücündən yoxsun bəzi kimsələrin yazılarını oxuduğum olur; lakin bu mənim həvəsimi qırmaq gücündə deyil. yaxşı yazarların yanında, zəyiflər də olmalıdır. hər şeyi stabilizə etmək mümkünsüzdür. belə yaxşıdır. (bu arada iki cümlə qura bilməyənlər haqqındaki fikirim zarafatdır təbii ki; hamı cümlə qura bilir. belə deyək: sadəcə fikiri qarşı tərəfə ötürmə halında kiçik problemlər yaşayırıq ki; o da onsuz da zamanla düzələn, yoluna düşən bir periyotdur -* )

ümumilikdə hansı mövzu olur olsun, yazmaq istəyim artıq yoxdur. bunu özümlə, iç dünyam; bəli, biraz da şəxsi həyatımla əlaqələndirirəm. bəzi hallarda gələn kiçik depressiya dalğaları birinci dərəcədən yazmağıma əngəldir. hardasa üç gündür real həyatda danışmaq istəyim də yox olub. ancaq bu haldan zövq alıram. zaman zaman gəlir və gedir. şəxsi həyatımdan uzun müddət interneti çıxartmaq istəyindəyəm. onsuz da ağıllı telefonum vəya ona oxşar, insanların əsiri olduğu texnolojiq alətlərim yoxdur. geriyə internet qalır ki, işim onsuz da keçərlidir. kitablar və dvd filmlər bizimdir -*

van den budenmayerə gələk. indi bütün bunları yazarkən onu dinləyirəm. fonda labirynt çalmaqdadır. dört yazar frazası şübhəsiz ki kiçik bir oyundur. bütün 271 entry mənə aiddir. sözlükdə vaxt keçirtdiyim kiçik zaman ərzində heç kimlə şəxsi (eqoistcəsinə) konfliktim olmadı. bəzi anlarda yazı stilimi qeyri səmimiliklə (ala, şey, sən öl vs ifadələrini yazmaq vəya səsləndirməyi özümə yaraşdırmadığım üçün) günahlandırdılar. bunun üstünə deyəcəklərim qısadır: yazı tərzim və ifadə etmə bacarığımdan utanıb, çəkinmirəm. necə deyim? öz yazdıqlarımı dəfələrlə oxumaqdan zövq alıram hətta -*

mesajlar vaistəsiylə söhbətləşdiyim; fikirlərimizi paylaşdığımız, vermək istəyib də anonimlik adına verə bilmədiyimiz sualları xatırlayıram. qısacası, yaxşı təriflər, əla anlaşmalar fonunda, beynimizdən keçənləri ifadə etdik. rakı sözü aldıqlarım və verdiklərim; bunu mütləq reallaşdıracağıq -* başqa nə söz vermişəmsə, lütfən xatırladın.

yazmaq istəyəcəm. və yəqin ki bir gün qayıdıb, yazacam. bu çox yaxın tarix vəya bir daha olmaya da bilər. bu yəqin ki ilk səmimi entrymdir. günah çıxartma effekti verir.

bu arada, unutmadan: ara sıra başlıqları oxuyacam. interneti həyatımdan çıxardacam dedim; lakin bu, bu halı inanc halına gətirəcəyim mənasına gəlmir -*

uzandıqca yazasım gəlir. burada major notalarla bitirək: yola davam.