5. keçən həftəmi filmlərinə ayırdığım rejissor. həftəmi deyəndə 3 filminə çoxdan baxdığımı nəzərə alsaq, qalan 6 filminə günə 2 film olmaqla 3 günümü ayırdığım şəxs.

wes andersonun simmetriya xəstəliyi, kubrikin bir nöqtə ətrafında fırlanan dünyası, a. hiçkokun gözləri, i. berqmanın güzgüləri olduğu kimi zəki demirkubuzun televizorları, üzbəüz qapıları, глазокları, xəyanət edən qadınları (bircə yeraltı filmində xəyanət edən qadına rastlamırıq) və ən əsası dostayevskisi var.

c blok- rejissorun 1994-cü ildə çəkilmiş ilk filmi. rejissor bu filmi türk kino tarixində müvəffəqiyyət qazanmış, ancaq " soluk gecenin aşk hikayeleri" filminə senzura qoyulan və bu səbəblə filmini izləyicilərə çatdıra bilməyən alp zeki heperə həsr etmişdir. film haqqında spoiler vermiyəcəm sadəcə qeyd etmək istəyirəm ki, filmə diqqətlə baxdıqda antonioni’nin " l’eclisse filmini görmək olar. lap diqqətlə baxsaq kieslowski’nin "dekalog"nu görmək də olar.

masumiyyet- rejissorun 1997-ci ildə çəkilmiş ikinci filmi. filmin hekayəsi olduqca güclüdür, amma tək sevmədiyim filmin dublajı idi. ki 90-cı illərin yeni türkiyə kinosunun rejissorlarında bu vəziyyət böyük sıxıntılara səbəb olmuşdur.

üçüncü sayfa- rejissorun 1999-cu ildə çəkilmiş üçüncü filmi. filmdə ilk nəzərimə çarpan demirkubuzun baş rollara ad olaraq isa və məryəm verməsidir. bəlkə də mən çox dərinə gedirəm, rejissorun heç bir demək istədiyi bir şey yoxdur amma yenə də. və yəqinki bu filmi izləyənlərin isanın çayxanada oturub televizora baxanda "masumiyyet" filminin verilməsi gözündən yayınmayıb.

yazqı- rejissorun 2001-ci ildə çəkilmiş dördüncü, " qaranlıqdan hekayələr" trilogiyasının ilk filmi. bu film haqqında artıq bir şey yazmaq istəmirəm. zekinin ən sevdiyim filmi oldu. bircə onu qeyd etmək istəyirəm ki, zekidən əvvəl kamyunun yad əsərinə lukina viskonti 1967ci ildə film çəkir amma uğursuz alınır. və bu uğursuzluqdan sonra "bu əsər ölümsüz əsərdi. belə əsərləri film halına gətirmək mümkünsüzdür!" fikrini söyləyirlər amma zeki bu fikri darmadağın edir.

itiraf- rejissorun 2001-ci ildə çəkilmiş beşinci, " qaranlıqdan hekayələr" trilogiyasının ikinci filmi. bu film mənə biraz andrey zvyagintsevin izgnanie, biraz da m. hanekenin cache filmlərini xatırlatdı. bu filmlərə baxanlar məncə tutarlar hansı anlarda xatırlanır o filmlər.

bekleme odası- rejissorun 2003-cü ildə çəkilmiş altıncı, " qaranlıqdan hekayələr" trilogiyasının üçüncü filmi. "bekleme odası" filmi mənə tarkovski filmlərini daha dəqiq stalker filmini xatırlatdı. bütünlüklə film yox bəzi yerləri; məsələn ahmetin( zeki demirkubuz) səhv etmirəmsə, göl qırağında oturaraq suya daş atması. və filmin sonunda da stalker filmindən eduard artemyevin "meditation" musiqisi gedir.

kader- rejissorun 2006-ci ildə çəkilmiş yeddinci filmi. əslində masumiyyet filmi kader filminin davamı imiş. və hətta bu filmdə də zekinin o məşhur televizorunda masumiyyet filmindən kadrlar görürük.

kıskanmak- rejissorun 2009-cu ildə çəkilmiş səkkizinci filmi. deyilənə görə rejissorun bu filmi o qədər də uğur qazanmır, fiyaskoya uğrayır amma mənim yazqıdan sonra ikinci sevdiyim filmi oldu. bu filmdə azca theo havası gördüm. və bu filmində də zeki dotayevskiyə olan sevgisini senihanın oxuduğu kitabla göstərməyə çalışır. (cinayət və cəza)

yeraltı- rejissorun sonuncu- doqquzuncu filmi. və mənim sevdiyim üçüncü film. yeraltı filmində adamın gözünə girən çox şey var. birinci bu filmində də televizorunda masumiyyet filmindən kadrlar görürük. ikinci "kıskanmak" filmindəki özünə çirkin deyən seniha (nergis öztürk) "yeraltı" filmində gözəl qız olaraq ortaya qoyulur. üçüncü-əvvəl "barcelona" otelinə getmək daha sonra "madrid" otelinə gedilməsi də nəyisə ifadə edir məncə. eləcə də o kartoşka. və ən əsası bu filmində zeki n.b. ceylana söz soxur. cevatla muharram arasındakı mübahisədə babat söhbət gedir. cevat "dostoyevski, gerçek her şeyin anasıdır ve üstündedir, der. zavallı egolarımızın bile" deyir, muharram də "dostoyevski, gerçek her şeyin anası değil babasıdır, der" deyərək kapağı qoyur türklər demiş.

demək olar zekinin bütün filmlərində dostayevskini görürük.
"dostayevski mənim üçün şok idi. onu başa düşməyim 10 ilimi aldı. acı bizi birləşdirən şeydir. acı hər yerdədir və biz hamımız onunla üzləşməliyik. mənim bütün filmlərim onun haqqındadır. dostayevski eyni kitabı təkrar-təkrar fərqli xarakterlə və fərqli vəziyyətlərlə yazmışdır. mən də eyni filmi təkrar-təkrar çəkməyə çalışıram. mövzunu dəyişdirmək mənə opportunizm kimi gəlir, sanki siyasi ya da maliyyə səbəblərdən çəkilirmiş kimi".