19. tanım: eslinde başlığın özü bir tanımdı. daha da nece tanımlamaq olar bilmirem.

reisler, ademden bu terefe, ya da meymunun insana dönüşmesinden bu terefe kim güclü olubsa onun kuralları geçerlidir.
sevdiyim bir kitabda da deyildiyi kimi, "mülkiyeti koruyan bütün yasalar mülkiyet tarafından yazılmıştır".

dünyada hamının anladığı 1 dil var. yox reisler, bu ingilis dili deyil, bu beden dili de deyil. bu sopadır. başqa bir ifadeyle yumruq, kaba kuvvet.

kimin qolu güclü olubsa her zaman onun kuralları geçerli olub.
sadece 1776-cı ilde amerikada demokratiya deye bir şey çıxıb.

management of the people by the people for the people. ingiliscesini de yazdım ki, havalı olsun.
halkın halk tarafından halk için yönetilmesi.

"siktir lan" diyesim var. demokrasi nerde var lan? ne zaman oldu? yok öyle bişey amk. sadece demokrasi ilüzyonu var. her zaman sopa kimin elindedise onun dediyi olur. demokrasi sadece bir pazarlama harikasıdır, o kadar.

amerika sadece ademden beri var olan sopanın yanına bir de havuç koydu. yani cezalandırma sisteminin yanına bir de mükafatlandırma qoydu.

hollywood-un kömeyi ile de sopanı gizletdi, sanki amerikada sadece havuç (mükafatlandırma sistemi var). yalan aq, külliyen yalan.

indi, dünya siyasetini, masonları, illuminatini ve bele janjanlı söhbetleri keçib bize gelek, yani götü olan ve sıçan sıradan ölümlülere gelek. bu qeder müqeddimenin başlığa ne dexli var? dine inanmasaq de hörmet etmeliyik mecburiyyeti ile amerikanın ne elaqesi var? ok, reisler, sizi daha da bezdirmiyib bir örnekle elaqeni göstermeye çalışacağam.

örnek: biz 3 insanıq, bir yerde işleyirik. işimiz bir-birimizden keçir. 2-miz namaz qılır, 1 nefer ise namaz qılmır. ve işin neticesi her üçümüze eyni derecede xeyir verecek. tutaq ki, her birimiz işin neticesinde 100 manat qazanacayıq.
men namaz qılmayan biri kimi, isteyerem ki, diger iki nefer de qılmasın ve işimizi tezbazar bitirib, pulumuzu alaq.
ancaq onlar iki nefer olduğuna göre ve men de onlara tezyiq eleme imkanına sahib olmadığıma göre "dine inanmasam da, hörmet elemek mecburiyyetinde" qalıram.
diqqetli oxucu görecek ki, başlığın özünde de paradoks var "hörmet elemek" ve "mecburiyyet". axı bunlar gece ve gündüz kimi şeylerdi. biri olanda o biri olmur.
tutaq ki, men qadınam. gece vaxtı yolda tek olanda bir kişi mene tecavüz edir. men de onun cinsi telebatını ödemek isteyine hörmet elemek mecburiyyetinde qalıram. böyle birşey vaki mi amına koyim? olabilir mi?

mahiyyet etibarile dine hörmet etme mecburiyyeti ile qadının öz tecavüzçüsüne hörmet etme mecburiyyeti arasında ferq yoxdu. bilirem bu yazını oxuyan dindar dostlar menimle eyni fikirde deyiller. mübahise etmeye hevesim yoxdu. isteyenler olsa privatdan yazsın, hevesim olsa, anlatmağa çalışaram.

örneyi bir az deyişdirek. 3 oğlandan 2-si namaz qılmır, 1-i ise qılır. burda uje veziyyet deyişir. namaz qılmayan azınlıkta qalmış olacaq. burda uje hörmet etme mecburiyyeti ortadan qalxmış olur. mecburiyyet öz yerini "hörmet etme nezaketi"ne buraxmış olur. eger qaqaşlar tolerans gösterillerse, namaz qılan öz namazını qılacaq. göstermillerse qılmayacaq. çünki basıb döyeller onu. iste bu sopadı, yani ki, cezalandırma sistemidi.

yaxşı oğlanlar deyecekler ki, bes demokratiyanın bir tanımına göre: "azınlıkların hak ve özgürlüklerinin güvende olduğu çoğunluk yönetimidir demokrasi". demokrasi azınlıkların haklarını da koruyor filan.

reisler, bunlar multfilmdi. bunlar sizin, bizim kimi insanları dolamaq üçün yazılmış sözlerdi.

ve sonda, altın kuralı unutmayın; altını olan kuralı koyar.

cansınız.