84. ilk öncə onu deyim ki, gecələr pərdəni ən qırağa verib çölə baxaraq yatıram. dəniz ya da meşə mənzərəsi yoxdu, amma axtardığım da bunlar olmur heç. məqsəd yaşam işartısı tapmaq, həyatın davam etdiyini, zamanın axdığını görməkdir. bunun üçünsə qarşıdakı binanı özümə ov seçmişəm. deməli yenə günlərin bir günü yatmaq üçün yatağa uzananda qarşı binanın işıqlarını söndürmə oyununun oynanıldığı andır. * yalnızlığın ən çox anlaşıldığı anlar deməli, oyunun şərtləri çox sadədir. qarşı binada işığı yanan mənzillərə baxıb təsadüfi birini seçirsiniz. sonra da uzanmağa davam edərək gözləyirsiniz. təxmin etdiyiniz sönsə qazanırsınız, ayrısı sönsə uduzursunuz. düzü bu babat vaxt aparan prosesdir, amma və lakin yuxusuzluqdan əziyyət çəkirsinizsə tavana baxmaqdan maraqlıdır. haaa, bir də qazananda yəni sönəcək dediyiniz işıq sönəndə özünüzdə insanüstü güclər filan hiss etməyə başlayırsınız. bu da işin
ən zövqlü tərəfidir. nəysə. bir gün yenə yuxusuzluğun mənə vermiş olduğu yetkiye dayanarak* türklər demişkən bu oyunu oynayıram. təxminən 3-4 ay əvvəl. bu dəfə çox əzimliyəm və məqsəd əvvəlki kimi 1-2 mənzil söndürüb yatmaq deyildir. bu dəfəki məqsədim çox böyükdür. məqsəd: bütün binanın işığını söndürmək!
dedim yəqin bu iş uzağı 4ə qədər uzanar gedər. tam da təxmin etdiyim kimi olacaqdı. saat 2dən 3ə doğru irəliləməkdə, işıqlar yavaş-yavaş sönməkdədir. saat 3 olmuş və işıqlar sayca çox az qalmışdır. biraz sonra azsaylı işıqlardan bir neçəsi də sönür və yavaş-yavaş məqsədə yaxınlaşmaqdayam. artıq 4 olmuşdur, 5ə doğru irəliləyik birdən dedim aman tanrım o da ne. bir işıq sönməməkdə qərarlıdı. mənim də yuxum gəlir artıq, gec olub, yatmalıyam. amma çox maraqlı gəldi mənə. inada düşdüm dedim ulan söndürəcəm səni. çox gözlədim, nəhayət 5 olmamış söndü o işıq da. amma o mənzil mənim üçün qəribə bir tapıntıydı və eyni zamanda gələcək yuxusuz günlərin xəbərçisiydi. belə ki, artıq digər mənzillərlə maraqlanmır birbaşa o mənzili hədəf seçirdim. hərdən o qazanırdı, hərdən mən. gah mən onu, gah o məni "yatızdırırdı" -* ilk başlarda ona məğlub olmanın verdiyi narahatçılıqla yatırdım, sonralar münasibətimiz ciddi hal almağa başladı. artıq o mənim xəyali dostum idi. hərdən futbol izlədiyini, hərdən siyasət proqramı izlədiyini, bəzən aslan belgeseli izlediyini düşünürdüm. ara-ara porno izləmə ehtimalı da gəlirdi ağlıma. lap bekar olanda xəyali olaraq içib dərdləşirdim onla. amma xüsusi bir cismi yox idi. gah uzun saçlı cavan və avara oğlan, gah 50 yaşlı təqaüdçü dayı olurdu. hərdən deyirdim bəlkə qızdı ala bu. amma bunlardan aslı olmayaraq eyni adam idi o. hətda artıq işığını söndürmədən rahat yata bilirdim. əvvəl ağ işıqlardan taxırdı, sonra sarıya keçdi. nadir hallarda da olsa bəzən tez yatırdı. elə bu entryini yazarkən gözucu baxırdım mənzilinə, 3ü keçmişdi biraz, söndü işıq. bu ara aramız yaxşı deyil. neçə vaxtdı baxmırdım ona. şizofrenə bağlamamaq üçün ayrılmışdım. bugün yenə barışdıq. elə bu entryini yazarkən -*
yaşadığım yer şəhərin mərkəzinə, universitetlərə uzaq olduğu üçün buralarda orta yaşlı ailələr qalır. böyük ehtimal o da hansısa avtobusda yer verilən daydayla xalanın evidi. amma yenə də insana maraqlı gəlir xəyali dostunun ruh halından cisim halına keçdikdə necə görünəcəyi. ara bir dəli şeytan deyir get o mənzilə döy qapını de ki, "olar məmmədi?" sonra da basıb bağla ki, səhv binaya gəlmişəm. bu bəhanəylə də gör o evdə kim qalır. sonra da çəkingənliyim və tənbəlliyim imkan vermir. deyirəm otur oturduğun yerdə. və düzü görmək də istəmirəm, qoy hansısa çəkiylə, boyla, görüntü ilə sərhədlənməsin, xatirəmdə yaşasın, ölümsüz olsun.

not editi: yandı işıq, yuxu tutmayıb yenə. * yenə? * wtf * mala bağlamaq
2015
-----------
edit: artiq perdeni pencerelerin qabagina cekib, basimi atib yere yatiram. yene yalnizam
2016
-----------
edit: heç necə yatıram xəbərim olmur day. yenə yalnızam
2017
-----------
həyata, özümə və ən əsası insanlara marağımı itirmişəm. artıq heç nə vecimə deyil. o axtardığım dırnağarası yaşam işartısı da maraqlandırmır day məni. başımı atıb yata da bilmirəm. artıq mən də normal yalnızlar kimi tavana uzun-uzun baxıb sonra da yatıram. çox vaxt da pərdəni çəkirəm pəncərələrin qabağına, elə gecə də, gündüz də. görmək istəmirəm daha. bəzən köhnə günlər yada düşür, qırağa çəkirəm pərdəni gecələr. amma işığı yanan mənzillərdən başqa da nəsə görə bilmirəm artıq. bu entrynin varlığı da kimsə bəyənəndən bəyənənə yadıma düşür. hər il girib edit verirəm * glş
həə, hələ də yalnızam. yenə yalnızam
2018
-----------
2019 yalnızlıq editi. Salam, gənclər. yatmaq da daxil olmaqla, ümumiyyətlə uzun müddətdir nə pox yeyirəm bilmirəm. Uzunmüddətli təkərdəyəm. Belə də ki, Yalnızlığa davam -*