2. rasim ocaqovun corc oruel ilində çəkdiyi bədii filmdir. filmin ssenarisi rüstəm ibrahimbəyovun, musiqiləri emin sabitoğlunundur. baş rolda ocaqovun sevimlisi fəxrəddin manafov oynayır. film ideya baxımından gerçəkləşməyini istədiyimiz, amma heç vaxt gerçəkləşməyəcək hadisələrə qarşı çəkilən həsrət, intizar və gözləntilərin dəfələrlə boş çıxmasından yaranan ümidsizlikdən bəhs edir. film boyu biz bakınən altımışıncı illərinə boylanırıq ki, həmin vaxtlar bakının jazz vaxtlar olmuşdur. gördüyümüz kadrlarla adam lap qayıdıb həmin bakıda yaşamaq istəyir. gənclər kafe, restoranda jazz müşayiəti ilə nahar edir, əylənir, gəzirlər. saksafonun müşayiəti ilə qaldırıcı kranların fonunda batan günəş mənzərəsi insanı valeh edir. emin sabitoğlu yenə öz dühasını ortaya qoyur, musiqilər bizi tamam başqa aləmlərə aparır, insan həyatlarından ortalığa səpələnmiş xatirələr gözümüzün önündən keçərək səssizcə uzaqlaşır və baxa-baxa qalırıq, əlimizdən nəsə gəlmir.


--spoiler--

marat neftçıxarma qrupunun briqadiridir, günlərin bir günü onun yanına dostu gəlir və deyir ki, eksperiment üçün icazə lazımdır. marat razı olmur, daha sonra biz keçmişə dönüş edərək maratı və dostunu tanıyırıq. dostu özünü bəyənmiş, xudbin, uğur qazanmaq və xoşbəxt olmaq üçün əlindən gələni edəcək, pis yaxşı fərqi qoymadan özünü isbatlamağa çalışan biridir, hətta maratın sevdiyi qızı onun əlindən alaraq evlənmişdir. maratla vikanın sevgisini, ayrılmaqlarını, bir-birlərinə münasibətlərini, illər keçməsinə rəğmən hisslərin çox az dəyişdiyini görürük. bir xeyli müzarikələrdən, xahiş minnətdən sonra marat dostunun eksperiment təklifini qəbul edir. maratın simasında biz əfv etmənin müdrikliyinə şahid oluruq.
filmin adı isə maratın evinin yanındakı daşkarxanasının yerində qurulacaq parka görədir. marat dostundan öyrənir ki, sən demə heç burda park olmayacaqmış, ordan köçmək lazımdır.
park metafordur, olmağını istəyib, amma olmayan bütün istəklərin bənzətməsidir. filmdəki üç baş qəhrəmanın üçü də gerçəkləşməyən, nə vaxtsa yaxşı olacağını düşünüb qərarlar alan, lakin olmayan həyatları yaşayan insanlardır. üç şəxs də özünü aldatmaqla məşğuldur. marat xoşbəxt olmaq istəyir, amma ola bilmir, çünki gecikir. vika xoşbəxt olmaq üçün evlənir, amma sevgisini unuda bilmir, xoşbəxt deyil. dost isə xoşbəxt kimi görünən, lakin uğursuz həyat yaşayan insanı təmsil edir. filmi sonluğu möhtəşəmdir. belə ki, marat başqa bir qıza görə döyülür, həmin qız maratın həyətin gələndə qız karxanadakı səs-küydən şikayət edir. marat onu qucaqlayaraq orda park tikiləcəyini, qayıqların, yelləncəklərin olacağını deyir (halbuki belə şey olmayacağını dostu demişdi). son kadrlar isə gözəl bir parkın şəkilləridir. rejissor bizə sonluqla bağlı iki variant təqdim edir: a) ümidlərinizdən, xəyallarınızdan əsla vazkeçməyin, onlar bəlkə nə vaxtsa gerçəkləşdilər. b) sevdiklərinizi əfv edin, belə olduğu halda bəlkə həyatımız daha dözülən olar, mükafat olaraq da istəklərimiz gerçəkləşə bilər.

--spoiler--
izləyin, izlətdirin. sadəcə şedevr.