532. telebelik heyatım çox uzun davam eledi. hardasa 15 il zad. formal tehsilim eslinde 6 il davam elese de universitetden qovulmalar, berpa edilmeler, dissertasiya yazmalar filanı ve heç bir şey etmeden keçirdiyim ara müddetleri de saysam aşağı-yuxarı 15 il.

dahi azerbaycan meyxanadeyenlerinin sözü olmasın "heyatdan gedire brad".

obyektiv ve subyektiv sebeblerden normal insanların normal heyatlarına qarışmaq çox gec alınıb mende. ama zato bol-bol özümü insan kimi yetişdirme ve diger insanları müşahide etme şansım olub.

iller evvel köhne bir tanışım demişdi ki, cizız sen 1-2 hefte kitab oxumasan ve filme baxmasan diger insanlarla elemeye söhbetin olmayacaq. bu söz deyilende eslinde çox da fikir vermedim. çünki demek olar ki, her gün nese oxuyur ve izleyirdim.

iller keçenden sonra başa düşdüm ki, reis düz deyirmiş. oxuduğum kitablar, filmleri harmanlayaraq diger insanlara yazılı ve ya sözlü şekilde melumat ötürmekle sosiumda öz varlığımı isbat edirem.

he, diger bir mesele de var. iyilik meleği olmaq. o ve ya bu şekilde heyatıma girmiş bütün insanlara kiçik de olsa qarşılıqsız kömek elemek olub kredom.

kiminin derdine qulaq asmışam, kimine meslehet vermişem, kimine pul vermişem, kiminin xarab bilgisayarını remont elemişem, kimini ehtiyacı olduğu üçün qayırmışam ve s ve ilaxır. nece deyerler beşeriyyata adanmış bir ömür.

ve birden heyat gelir ele bir yere direnir ki, baxıb görürsen ki, işlemek lazımdı. pul qazanmaq lazımdı, cinsel heyatı normaya salmaq üçün gecelik ilişkiler yaşamaq ve sair ve ilaxır.

bunları ederken de kitabdan, kaliteli filmlerden, iyilik meleyi olmaqdan ve sene yarı tanrı olaraq baxan auditoriyadan uzaqlaşmış olursan.

bir anlamda seni qeyri adi eden her şeyden vaz keçib 1 dene 2 otaqlı menzil almaq üçün savaşa başlıyırsan. gün keçdikce deyerlerin, savadın, zekan, itiliyin aşınır, korlanır. sivri yerlerin korşala-korşala bir de baxıb görürsen ki, her zaman qaçındığın şeye dönüşmüsen; sıradan bir kartofsatana. "hezreti eliden hikmetli kelamlar" kitabçasını oxuyan, üzeyir mehdizadenin son diskini gözleyen, her heftenin kurtlar vadisi bölümünü dostlarla hevesle tartışan sıradan bir gicdullağa dönüşmüsen.

bir zamanlar oxuduğun kitablar, dediyin cümlelerle insanların hörmetini qazanan sen indi işlediyin şirketin "aylıq satış miqdarları" ile diqqetleri öz üstüne çekmelisen. ve evvelki dövrlerden ferqli olaraq alturizmle meşğul olmaq olmaz. varsa-yoxsa pul topla, topla ki, nese ede bilesen.

bele bir perioddan keçirem sözlük. çox çetindi. ama sebr etmekden başqa çare yoxdu. ağıllı bir daydayın dediyine göre "eğitim okulda öğrendiğimiz herşeyi unuttuktan sonra geriye kalan şeydir". ümid edirem ki, dayday haqlıdır ve öyrendiyim her şeyi unutduqdan hele de insanlığımı qoruyub saxlaya bilecem.

efsanesiniz.