7. rey bredbery kitabı çox gözəl yazıb. kitab o qədər axıcıdır ki, adam bilmir nə vaxt başlayıb nə vaxt bitirdi. o qədər gözəl, dərin cümlələr var ki, əlimdən karandaş düşmürdü. kitabı oxuyub qurtarandan sonra böyük ümidlə filmini açdım baxım amma kaş baxmayaydım. trüffo niyə belə sıxıcı, belə lokanik çəkib filmi anlamadım. yekəbaşlıq çıxacaq amma görəsən utanıb heç çəkdiyi filmdən? səhv etmirəmsə, trüffonun ilk rəngli filmi olub. kitabdakı bəzi adlar filmdə dəyişilib, bəzi səhnələr çıxarılıb. aktyorlar çox süni oynuyurdu. hələ filmin başlanğıcında klarissa ilə monteqin birgə yol ilə gedə-gedə söhbəti gedir. təbii ki, aralarındakı dialoq kitabdakı kimi dolğun deyil. ən sarsıdıcı səhnə klarissanın "siz xoşbəxtsiniz?" sualını verib cavabını gözləmədən çıxıb getdiyi səhnədir. amma mən kitabı oxuyanda o səhnəni başqa cür təsəvvür etmişdim. filmdə necə quru, sönük, süni alındısa elə həmin hissədən filmin sona çatmasını gözlədim. əl-qərəz filmini heç sevmədim amma yenə də fikirlər və zövqlər müxtəlifdir deyib susuram. kitabını amma mütləq və mütləq oxuyun.

bir də kitabın sonuna yaxın belə bir cümlə var: "mövcud olmuş ən dərin qəbri tapıb bütün müharibələri birdəfəlik orada basdıracağıq"

edit: üzr istəyirəm amma filmdə yeganə sevdiyim səhnə monteq klarissanın evinin önündə(filmi çoxdan izləmişəm deyə tam yadımda qalmayıb) olanda, həmin hissədə qonşuların evlərinin damlarını göstərdilər və sonda klarissanın. qonşularının hamısının damında televizor antenaları var idi bircə klarissagilin evindən başqa. məncə aydındır nə demək istədiyi -* bu səhnə kitabda yoxdu amma