7. haradasa 6-7 yaşlarımda başıma gəlmiş hadisədir. anam həmişə deyirdi ki, tanımadığın insanlardan heç nə alma, özəlliklə də kişilərdən. həmin gün də anamın dediklərini xatırlayaraq qurtuldum.
özümdən 3 yaş balaca qardaşımı götürüb sinif yoldaşımgilə dərs oxumağa gedirdim. o qədər də uzaqda yaşamırdılar, haradasa bizim evdən bir-iki məhəllə uzaqlıqda olardı. qış idi, ancaq hava qaralmamışdı. beş dəqiqəlik yolum qalmışdı və birdən o kişi qabağımıza çıxdı. mənə dedi ki, qızımla gizlənpaç oynayırıq, olar sənin arxanda gizlənim? mənim də, əlbəttə, ağlıma pis heç nə gəlmədi. çünki bu adam "konfet" təklif etmirdi, məsum idi, mənim yaşlarda olan qızı ilə gizlənpaç oynayırdı. olar dedim. qardaşım blokun ağzında dururdu, kişi təkidlə dedi ki, ikinci mərtəbəyə çıxaq, orda qızım məni tapa bilməz. mən də çıxdım, haradasa iki dəqiqə bu kişi mənim arxamda "gizləndi", sonra mənim ağlıma pis şeylər gəlməyə başladı. onda dedim ki, siz gizlənpaç oynamağa başqa birisini tapın, mənim qardaşım aşağıda gözləyir, onu tək buraxa bilmərəm. heç nə demədi. biz də getməli olduğumuz yerə getdik. sonradan fikirləşəndə ki, orada bir az daha dayansaydım, həyatımın ən böyük travmasını yaşamış olacaqdım, şükür edirəm ki, ağlım başıma vaxtında gəlib.