14. antony burgess-in əjdəha romanı. adam oxuduqca hissdən hissə girir.

--spoilerımsı--
deməli, kitabı birinci dəfə oxuyanda cəmi bir neçə səhifə, o da alex və bandasının yazıçının evinə girməyi və onları döyərək həyat yoldaşına 4-ünün də təcavüz etdiyi yerə kimi oxumuşdum. artıq nətər bir ruh halındaydımsa, elə o yerdə ürəkdən bir söyüş söyüb kitabı bağlıyıb tullamışdım qırağa. 1 həftə heç əl də vurmadım ona. sonra dedim, görən "bu xıyarların axırı nə olacaq?", başladım qaldığım yerdən. nifrətlə oxuyurdum səhifələri. alexin və dostlarının vəhşiliklərini oxuduqca daha da nifrət etdim onlara. daha sonra "belə bir mənfi obrazı həm baş qəhrəman edib, həm də hekayəçi etmək böyük cəsarət işidir" deyə fikirləşdim. romandan əvvəllər bir az xəbərim varıydı. lakin oxuduqca hələ də mövzuya gəlib çıxmaq olmur. elə ancaq alexin vəhşilikləriydi.

hekayə alexin tutulması ilə fərqli bir hal aldı. bura kimi kitabın yarısından çoxu bitmişdi. sonra falan-filan yenə bir şeylər oldu. bu özünü bir xəstəxanada tapdı. ona edilən işkəncələr nəticəsində nəinki bir adama əl qaldıranda, hətta bunu fikirləşəndə və klassikləri dinləyəndə belə ağlamağı gəlirdi. alınan vəziyyət dövlət üçün ideal, cəmiyyət üçün yararsız idi.

çünki sistemdə bir yanlışlıq var idi (bütün sistemlərdə olduğu kimi). yalnız həbsxanaya girənlərə bu sistemin tətbiq edilməsi, çöldə yaşayan və onlar kimi "vəhşi" insanlar üçün əlavə əyləncə mənbəyi və şans yaradırdı. əgər sistem bir şəkildə bütün ölkəyə tətbiq olunsaydı, məncə, işə yarıyardı.

kitabın son hissələrinin nədənsə tez keçişdirildiyini düşünürəm. o boyda əziyyətlə "yaxşılaşdırılmış" alex özünü binadan atır, daha sonra xəstəxanada ayıldığında ağzına gələni deməyə başlayır. burda əlavə bir neçə şey etmək olardı. amma yazıçısı daha yaxşı bilər. belə olmasını məsləhət görüb yəqin.

və sonda insanın ağlında qalan sual. insanların daha yaxşı bir cəmiyyət üçün "yaxşılaşdırılması", onların seçim haqqının əllərindən alınması düzgündürmü?
--spoilerımsı--