3. islamda peyğəmbər və səhabə dövründə olmadığı halda sonradan ortaya atılan və dindən olduğu iddia edilən adətlərə bidət deyilir. bidət qurani-kərim və hədisi-şəriflər tərəfindən şiddətlə qınansa da geniş yayılıb. ənam surəsində bu haqda belə deyilir: "mənim dümdüz yolum bax budur, onu tutun, başqa yollara sapmayın ki, onlar sizi doğru yoldan ayırmasın".
peyğəmbərin isə belə dediyi məlumdur: "sözün ən xeyirlisi allahın kitabıdır, yolun ən xeyirlisi məhəmmədin yoludur. işlərin ən pisi sonradan çıxarılandır və hər bidət azğınlıqdır".
son dövrlərdə bəzi zərərli adət-ənənələrin din adı altında təqdim edilməsinə şahid oluruq ki, bunların hamısı bidətdir. məscid və qəbirıstanlarda şam yandırılması, bəzi din xadimlərinin hansısa ayini yerinə yetirmək üçün irəlicədən məbləğ təyin etməsi, imkansız birisinin ailənin boğazından kəsib, xərc-borcla ölüsünə ehsan verməsi bu işlərə aid edilə bilər. yas məsələsinə gəldikdə onu deyək ki, peyğəmbər zamanında yas mərasiminin yükü əsasən qonşuların boynuna düşərdi. yəni, qonşular növbələşərək yas evinə yemək gətirər, qonaqların və hətta ev sahibinin yeyib-içmələri ilə maraqlanardılar.
bidət cahillikdən törəyir. əlbəttə, bu gün cəmiyyətimizdə rast gəldiyimiz bidətlərin əksəriyyəti cahilliyin təzahüründən başqa bir şey deyil. onsuz da islam yetəri qədər qaramat, cansıxıcı dindir. bidətləri isə daha qorxulu, daha təhlükəli, daha ziyanlıdır.
əksər insanlar da elə bu cahil, bu zərərli və zəhərli düşüncələr ilə iflasa uğrayırlar.
azərbaycanda bütün bidətlər islam kimi sırındığından nəyin islam, nəyin bidət olduğunu ayırd etmək qəliz məsələdir. dini kitabları bir balaca araşdırıb dindar fırıldaqçıları yerində oturtmaq olar.